STEENWIJK – Stel, het culturele openingsfestival van Steenwijk, Kopje Cultuur, programmeert je in een prachtige kerk die in gebruik is als uitvaartcentrum. Het podium is onder de gebrandschilderde ramen en leven en dood, blijven en gaan, zijn op dat moment heel nabij. Wat is dan een goed nummer om je optreden in De Laatste Eer te beginnen. The Lasses vonden dat antwoord. “Over yonder in the graveyard, Where the wild, wild flowers grow, There they laid my own true lover, She’d gone from me, forever more”, richten zij zich met ‘Undone in Sorrow’ a capella tot hun publiek, dat stoffelijk of onstoffelijk vorm, plaatsnam in de zaal om te voelen hoe de stemmen van Margot Merah en Sophie Janna zich in deze traditional van Ola Belle Reed naar de hemel rijkten en zich verbonden om van 1 plus 1 minimaal drie en waarschijnlijk wel vier of zelfs vijf te maken. Een fantastisch begin van het optreden van The Lasses, waarin onmiddellijk hun sterkste punt, die prachtige samenzang, werd geëtaleerd. Zonder versterking lieten The Lasses het publiek hun interpretatie van mooie, vooral Ierse, Amerikaanse en Schotse folk liederen, horen. The Lasses zijn inmiddels een begrip in Nederland en daarbuiten, want het duo, of in deze Steenwijkse omstandigheden, een trio, wordt inmiddels wereldwijd gevraagd om te komen optreden, zelfs in de landen wiens culturele erfgoed zij zo zorgvuldig onder hun hoede hebben genomen. Later dit jaar kom het stel terug naar Steenwijk voor een Schots getint programma in De Meenthe, en daar kon nu al even kennis mee worden gemaakt met verhalen en liederen als ‘Bonnie George Campbell’. Een veelbelovende aankondiging. The Lasses hebben inmiddels tal van albums uit, te beginnen met ‘The Lasses’ in 2012, hun debuut na een toevallige ontmoeting in een Ierse bar een jaar eerder en de voorlopige kroon op hun werk is het fantastische ‘Undone’ dat in 2019 verscheen met producent en multi-instrumentalist Janos Koolen. Koolen verleende in Steenwijk muzikale assistentie met zijn aanwezigheid op het podium. Hoewel iets vlotter en met mandoline, gitaar en bodhrán was ‘Eileen Ogg’ wat voller van sound, maar niet minder gevoelig. Via het rustig beginnende, maar zich steeds steviger ontwikkelende ‘Hunter Moon’ met Margot Merah vocaal in de lead kwam het trio aan bij ‘Falkirk’. Dat was één van de liedjes met een mooi verhaal, zoals dat in hun theater programma nog meer tot zijn recht moet komen. ‘Falkirk’, een lied over de plaatselijke markt, die niet alleen dient om goederen te verhandelen, maar waar de jongedames ook een oogje in het zeil houden wat betreft mannelijk schoon, kwam op de setlist voor een optreden in de stad, maar uiteindelijk zakte de moed de dames in schoenen, omdat het niet de meest eenvoudige song is en in Falkirk iedereen dat nummer uit het hoofd kent. Het was een song, met vooral muzikale hoofdrollen voor de mandoline van Koolen en bodhrán. Hoogtepunt van het optreden was een fantastische interpretatie van ‘Motherland’ van de geweldige Amerikaanse songwriter Nathalie Merchant. Een superbe samenkomst van een prachtig lied en drie uitstekende muzikanten op een passende locatie. Een nummer dat verbonden is met de aanslag op de Twin Towers, die dag 20 jaar geleden en een onnoemlijk droef, maar daarin prachtige song. Afgesloten werd met ‘Grey Funnel Line’ wederom a capella om nog een keer die prachtige stemmen te onderstrepen. Als reclameboodschap voor het optreden in De Meenthe was dit optreden meer dan geslaagd. Een ode aan al die indrukwekkende liedjes die voorbij kwamen in dit korte bestek en met eerbied voor de locatie, maar vooral een ode aan die hemelse stemmen van Margot Merah en Sophie Janna.
Hemelse stemmen bij The Lasses
