WESTEREMDEN – Op een zondagavond dat de regen niet verticaal maar horizontaal viel was er warmte en geborgenheid bij Roodehaan in Westeremden. Bij de atmosfeer paste deze avond vooral liefdevol en met gevoeligheid gezongen folkliedjes en daardoor pasten Madeleine Roger & Logan McKillop op hier als handschoen. Voor hen was het weer overigens een verbetering, want anders zouden ze deze dagen thuis in Winnipeg in Canada het moeten doen met zo’n dertig graden onder nul. Ondanks of misschien wel juist door die warme ontvangt begon het duo wat gedwee aan het concert met mooie nummers ‘Miss Gallowmore’ die nog net wat meer peper zouden mogen hebben. Wel al vlot en gewoon lekker, maar nog niet die extra factor die echt heel mooi maakt. In dat soort gevallen pak je de banjo en zodra Logan McKillop deze ter hand nam viel het ineens allemaal op zijn plaats met ‘If I Could Let Go’. Deze tour is mede ter promotie van het album ‘Cottonwood’ van Madeleine Roger. Logan McKillop was dan ook meer begeleider dan de hoofdartiest. Hij is op gitaar en banjo uitermate vaardig en reist regelmatig als bandlid door Canada en Europa. In 2017 was hij hier nog als begeleider van Carly Dow. Zelf heeft hij afgelopen jaar het uitstekende album ´Anchorless´ uit gebracht, maar dat kwam helaas niet aan bod. Goede reden om het duo nog eens terug te vragen. Madeleine Roger bracht deze avond werk van ‘Cottonwood’, maar ook veel nieuwer materiaal en dat met oog op een album waar ze nu langzaam vorm aan geeft. Een voorbeeld hiervan was het erg mooie ‘Three Messages’ en het prachtige en zeer gedreven gebrachte ‘The Calles’. Bescheiden vertelde Roger voor veel liedjes een goed inhoudelijk verhaal. Voor de Crosby, Stills, Nash and Young cover ‘Find the Cost of Freedom’ bijvoorbeeld hoe dit viertal hen inspireert. Het meest persoonlijke verhaal kwam echter voor ‘Soldier Song’. Haar familie is van Duitse afkomst en haar grootouders maakten in Nazi Duitsland de oorlog mee. In dit lied ging Roger in op deze historie die nu zo ver van ons afstaat en toch door wat haar opa en oma meemaakten nog steeds invloed op ons leven heeft, al was het maar omdat haar familie besloot na de oorlog Duitsland te ontvluchten en naar Canada te trekken. Erg mooi en heel persoonlijk en gevoelig gebracht was dit het hoogtepunt van het concert zo vlak voor de pauze. Hoewel bescheiden, daar mag nog best wat meer flair inkomen, stelt Roger toch vaak zaken raak aan de orde. Voor ’60 Years More’ en ‘Cottonwood’ vertelde ze bijvoorbeeld dat ze het album 50 procent mannelijk en 50 procent vrouwelijk had gemaakt met het oog op de ondervertegenwoordiging van vrouwen in de muziekindustrie. Na deze twee mooie liedjes kwam, hoewel met de banjo, ‘Sweet Little Lies’ iets minder tot zijn recht, maar ‘Lady Luck’ was fenomenaal mooi. Roger baseerde zich op een oude traditionele folksong en had hier een prachtig eigen lied over geschreven. Haar zang is heerlijk en dat laat ze bij tijden goed tot zijn recht komen, hoewel ook hier in enige brutaliteit het nog krachtiger maakt. McKillop ondersteunde haar met een tweede stem en zijn constante prima spel. Duidelijk met erg veel plezier voelde het koppel zich steeds meer senang op het podium en werd het mooie vlotte ‘Have It All’ en het rustige en zeer gevoelige ‘Take My Time’ prachtig afgerond. Als toegift nog een fijne John Prine cover. Een concert dat beter en beter werd en meer dan overtuigde. Met haar nieuwe album komt ze terug beloofde ze, maar wellicht eerder nog als Logan McKillop & Madeleine Roger, want die liedjes van McKillop zijn ook wel erg mooi.
Heerlijke ingetogen liedjes van Madeleine Roger & Logan McKillop
