EMMEN – Op je eerste toer door Europa kwam Carrie Welling uit Nashville pardoes in Emmen terecht. Bij No Man’s Land, nog op een voorlopig theater in de voormalige dierentuin van Emmen voor in het Olifantenverblijf een definitief podium wordt gerealiseerd, was er tijd en ruimte voor haar optreden. Welling verzorgde na de pauze het optreden waar toermaatje Kasey Williams en had voor de pauze al even een voorproefje gegeven door mee te zingen op een tweetal nummers. Een voorproefje was eigenlijk ook het eerste nummer van haar eigen set. De John Prine klassieker ‘Angel from Montgomery’ was twee seizoenen geleden een nummer dat je eigenlijk bij elke country of Americana artiest wel op de setlist vond. Vaak waren dat prima nummers, het is ook een fantastisch geschreven song, maar weinig haalden de versie die Carrie Welling bracht. Heerlijk gezongen met een prachtige countrystem, vol emotie en naar haar eigen hand gezet. Een sterke opening en het publiek wist in welke richting het zou gaan. Daarna volgde het eerste nummer dat ze zelf had gepend. ‘Settle me Down’ was een zeer aansprekend rustig liedje met ook nu een duidelijke Americana inslag. Welling probeert ook haar levenswijsheid met je te delen en doet dat door mooie inhoudelijke verhalen ter introductie van haar liedjes, maar ook natuurlijk door de indringende manier waarop ze haar liedjes zingt. ‘Good to Me’, was niet alleen een krachtig statement, maar een geweldige song. In het lied bepleit de zangeres dat je ook goed voor jezelf moet zorgen, want alleen dan kun je die liefde en zorgzaamheid ook met anderen delen. Dat deed de artieste in Emmen via haar liedjes. Ze kondigde aan dat begin 2020 haar nieuwe album zal gaan verschijnen. Het titelnummer is ‘High Heels and Heavy Things’, een verzuchting geslagen toen Welling en Williams naar het volgende podium op een Amerikaanse toer ineens met hen apparatuur en instrumenten op hoge hakken een heuvel op moesten wandelen. Een mooie metafoor voor als het even tegen zit en doorzetten vereist is. Hierop volgde het mooie liefdesliedje ‘Gettaway Driver’ en de rustige ingetogen Fleetwood Mac cover ‘Landslide’. Daarna diende zich met ‘How You’ll Lose Him’, een liedje geschreven over een vriend alweer een nieuw hoogtepunt aan. Welling is zo’n artieste die alleen al met haar prachtige zang hoge ogen gooit, een stem waar de emotie van af druipt. Kracht en subtiliteit weet ze daarin te verenigen, maar het blijft ook net dat rauwe kantje hebben wat het net even wat boeiender maakt. Een andere wijsheid kwam langs in ‘Happy First’, waarin ze zich afvroeg waarom al haar exen inmiddels gelukkig waren en zij nog steeds niet dat geluk vond, ook een thema dat breder kan worden getrokken. Verrassend was de intense Radiohead cover ‘Creep’ voor ze prima afsloot met het zeer robuuste ‘Money’, waarin de volumeknop op haar stembanden op standje zeer krachtig ging en haar gitaarspel dit staaltje verbale krachtpatserij evenaarde. Een zangeres die erg veel voor haar heeft pleiten. Het is met het nieuwe album straks op zak vast niet de enige keer dat ze met haar gitaar onder de arm naar Europa komt, met dan hopelijk nog meer eigen werk en procentueel minder covers.
Heerlijke countrystem van Carrie Welling boeit
