GRONINGEN – De vorige keer dat Paula Tebbens in Nederland was sloten we de recensie over de Deense artieste af met de opmerking: dit was vast niet de laatste keer dat Paula Tebbens in Groningen te zien was. Dat was in 2015 na een optreden tijdens Nuisje Boompje Beestje in Nuis. De tekenen waren daar ook naar. Met ‘Falling Must Be Like This’ had ze een fraai album uit en de banden met Groningen waren sterk, zowel via de Melodica beweging als ook via het toenmalige Wishful Music. Zelfs de hoes van haar album was indertijd in de stad ontworpen door vormgever Laurens Dijkstra. We hadden gelijk, maar veel scheelde het niet. Jaren lang was Tebbens in de tussentijd met andere zaken bezig en bleef ze weg van het podium, maar via de Melodica vrienden van Town of Saints kwam de Deense zangeres uiteindelijk toch terug naar de Martini Stad. Op Noorderzon in het Noorderplantsoen verzorgde de Deense twee optredens. Eén solo en in de avond uren één met als aankondiging Paula Tebbens ft. Town of Saints. Voor het optreden zat de moederlijke artiestenbegeleidster Mijke nog even op hete kolen. Ze had lekker Hollandse pot voor de artiesten meegenomen. “Aardappeltjes, groenten en een stukje vlees,” maar een optreden in Arno’s dagelijkse talkshow op Noorderzon liep even uit tot het trio artiesten uit een zijingang sloop en multitaskende soundcheckte en at. Even later stonden Paula Tebbens en Heta Salkolahti volledig gevoed en gereed op het podium. Het eerste nummer was nog even onwennig, maar ‘Ici’ uit het liedjesboek van Tebbens gaf al wel aan wat voor moois er nog te wachten stond. Het liedje bleef nog net even wat te vlak, maar kreeg juist in het instrumentale deel een prachtige intensiteit toen de viool van Salkolathi in gesprek ging met de gitaar van Tebbens. Met dat eerste nummer uit de weg stond niks meer in de weg om van ‘Falling Must Be Like This’ een prachtig hoogtepunt te maken en dat lukte. Een nummer met wat spookachtige ondertonen en een warme sound, wat mooi contrasteert en wat fijn de intensiteit weet op te bouwen. Voor ‘Somehow’ verscheen ook Harmen Ridderbos op de bühne en dat leverde in dit rustige nummer prachtige driestemmige zang op wat het erg mooi maakte en wat een kenmerk is van Tebbens songs, wederom die fraai oplopende emotie. Het verhalende ‘Walking Past Those Lines’ bleef wat dat betreft net iets achter en bleef een beetje te vlak. Hierna werd Tebbens singer-songwriter liedboek voor het moment dicht geslagen en het Town of Saints folk rock boek open met het erg mooie en vlotte ‘Rise Up’, gezongen door Ridderbos met zijn fraaie stem met hulp van beide dames. In ‘Miner’s Song’ had hij behalve de hulp van beide dames ook de hulp van het publiek nodig in deze enthousiast meegezongen meezinger. Terug naar het werk van Tebbens met het prachtige ‘More Empathy’ ook nu met creepy ondertonen, maar met haar sterke zang die inmiddels helemaal tot ontplooiing was gekomen in dit rustig vertellende nummer. Regelmatig deed Tebbens een boekje open over haar liedjes op korte wijze. Mijn protestlied, haar pleidooi voor opstaan voor de zaken waar je omgeeft, die belangrijk zijn in het leven in kondigde ze ‘For The Next Day To Come and The Day After’ aan. Wederom met toenemende intensiteit en prima ondersteuning op gitaar en viool van Ridderbos en Salkolathi. De afsluiter was wederom van Town of Saints met ‘Up in Smoke’ akoestisch en met zanger Abel de Kam om het drietal te versterken werd met deze mooie meezinger voor nu afscheid genomen. Een welkom weerzien met Paula Tebbens die toch wel erg veel moois te bieden heeft.
Groningen verwelkomt Paula Tebbens terug
