SPIJKERBOOR – Melanie Dekker wordt één van de artiesten die een lied gaat opnemen speciaal geschreven voor ’t Keerpunt in Spijkerboor. Deze liedjes van tal van Nederlandse en buitenlandse artiesten komen op een album waarvan uitbater Willem Dijkema al wat voorproefjes liet horen. Dijkema greep het vierde concert alweer van de Canadeze singersongwriter van Nederlandse afkomst aan om Dekker voor dit project te strikken. Of dit eervolle verzoek de zangeres heeft doen blozen is niet bekend, maar ze begon wel met ‘Blush’, een liedje dat ze gebruikte om haar plek op het podium te vinden. Dat lukte en met het krachtige ‘Nothing but Time’, geschreven op het ritme van een vallende druppel in bad maakte Dekker direct indruk. Mooi en vrolijk was daarna ‘I Said I’. Dekker toert nog met haar onder andere in Nederland opgenomen CD ‘Lekker, Eh. Live in Europe’, maar werkt aan een nieuw album. Gedurende het concert in Spijkerboor werden een drietal liedjes gespeeld van dat komende album ‘Tejano Mucho’ was het eerste nummer. Een nummer dat ze schreef over haar vader. Deze stoere Hollander met een voorkeur voor halsbrekende vakanties had ze nooit horen zingen, maar tijdens een vakantie in Mexico op de rug van een ezeltje bij een rit langs een steile bergwand hoorde Dekker hem mee zingen met de Mexicaanse Charro’s. Een emotioneel en prachtig lied dat veel indruk maakte pakte dit moment. Wat opviel is dat Dekker steeds ongekunstelder en directer wordt in haar teksten. Ze zingt het zoals het is en geen al te poëtische of moeilijke omschrijvingen. Dat past bij haar. Tussen het tweede nieuwe lied ‘Ginned Up and Extra Pretty’ dat ook heel veelbelovend klonk, maakte ze indruk met haar eigen versie van ‘Ruby Teusday’. De Rolling Stones klassieker kreeg een fraaie Dekker uitvoering. Dekker wist het met haar praatjes en de duidelijk persoonlijke band die ze met veel van haar bezoekers had het gezellig te maken in de gelagkamer. Slechts een enkeling kwam voor het eerst en zelfs vanuit Canada trok ze bezoekers. Daarbij komt dat Dekker ook een positieve kant van het leven wil belichten, zoals duidelik naar voren kwam in de afsluiting van de eerste set met ‘Worry gets you Nowhere’. Na de pauze ging de zangeres, deze keer solo en zonder band op toernee, op de ingeslagen weg voort. Haar prettige overtuigende en soms robuuste stem die, terecht, wel wordt vergeleken met chocolade wist te bekoren. Haar gitaarwerk is stevig en zorgt voor een bijpassende sound. Nu begon ze gevoelig met ‘Distant Star’ en het vlottere ‘Denmark Song, gevolgd door ‘Happy’. De hoogtepunten had ze voor het laatst bewaard. ‘What A Fool I Am’ was prachtig, rustig en intens. ‘Boomerang’ was even prachtig en ook nieuw en op speciaal verzoek zong Melanie Dekker ‘Maybe we’re the Angels’ dat compleet ten onrechte al een jaar niet op haar setlist staat. Met haar nieuwe liedjes gaf Dekker al aan dat er volgend jaar veel moois van deze volwassen artieste aankomt.
Gezellig en sterk optreden Melanie Dekker in ’t Keerpunt
