GRONINGEN – “U gaat een geweldig concert zien”, verkoopt de merchdame van het Metropole Orkest de huid voor de beer geschoten is als de eerste bezoekers van het optreden van Cécile McLorin Salvant & Metropole Orkest in de Oosterpoort in Groningen nieuwsgierig een blik werpen op het zeer ruime aanbod dat het Metropole Orkest de laatste jaren aan albums heeft uitgebracht. Toch lijkt het ook wel een veilige bewering, want immers Cécile McLorin Salvant is één van de betere vocalisten die momenteel op deze aardbodem rondlopen. In 2023 was de zangeres één van de hoogtepunten tijdens Rockit in Groningen in een meer dan memorabel optreden. Het Metropole Orkest staat onder ander andere bekend om samenwerkingen met geweldige pop en jazz artiesten. Niet zo heel lang geleden was het op toer met Tank and the Banga’s, later deze maand is het in Emmen te beluisteren met bassist Richard Bona en in december is het orkest terug in Groningen met Louis Cole in een mooie reeks van dergelijke collaboraties. Uiteindelijk bleek dat de Metropole dame inderdaad de beer geschoten had, want het was fenomenaal mooi.
Als jazz zangeres staat Cécile McLorin Salvant als jaren zeer hoog in aanzien. ‘Mélusine’ is haar meest recente plaat, maar haar eerste album dateert van 2010 ‘Cécile’ welk onmiddellijk haar naam vestigde. Een reputatie die alleen maar verder werd onderstreept met haar album ‘Womanchild’, welke werd genomineerd voor een Grammy in 2014. Deze Grammy prijkt uiteindelijk wel op haar prijzenkast, want ‘For One Love’ uit 2016 en ‘Dreams and Daggers’ dat verscheen in 2018 vielen in de Grammy prijzen. Naast deze twee Grammy’s prijkt daar ook een Edison voor haar album ‘Ghost Song’ dat in 2022 verscheen alsmede een keur aan andere awards. De Amerikaanse groeide op in Miami, maar heeft wortels in Haïti en Frankrijk. In dat laatste land ronde ze haar studie klassieke zang af en deed haar eerste schreden in de muziek. Haar meest recente album ‘Mélusine’ eert die kant van haar afkomst. Het in het Frans gezongen concept album vertelt een Frans volksverhaal uit de late Middeleeuwen en werd met veel egards ontvangen.
Het is fascinerend om te zien hoe een orkest zich concert klaar maakt. De één na de ander stapt het podium op, stemt in een kakafonie van geluid en ineens is het klaar en komen de hoofdrolspelers, Cécile McLorin Salvant en dirigent Darcy James Argue op en werd ‘Till I see You again’ ingezet, wat een mooi geleidelijk begin was van het optreden en na een vioolsol, kwam ook de trompettist naar voren gestapt om zijn bijdrage te leveren, net zoals veel songs op deze manier van é;en of meer leden van het Metropole van een extra uitroepteken werden voorzien. Wie echter een orkest zegt, verwacht groots en meeslepend en dat was het bij tijden ook, maar vaak ook heel klein en intiem, zoals in het mooie ‘Sophisticated Lady’ en dan schetterden de blazers van het orkest weer voor Stephen Sondheim’s ‘Send in the Clowns’. Het programma was tot stand gekomen rondom tien favoriete stukken van de zangeres. Dit laatste nummer, de eerste drie liedjes waren gefocust op het thema tijd en hoe die je soms kan ontslippen en je dan de tijd niet meer hebt, gaat over een verliefde dame, die haar grote liefde heeft afgewezen, tot ze zich realiseert dat hij de ware is, maar dan is hij al met een ander getrouwd en heeft ze clowns nodig om dit verlies dragelijk te maken. Mclorin Salvant had hier een persoonlijke band mee. Ze zong het nummer tijdens het huwelijk van haar zus, maar doorgronde pas later de betekenis van het lied. Een schitterend nummer maar dat werd nog over troffen door ‘Lush Life’. Heel klein, heel mooi met piano begeleiding was dit een voortreffelijke uitvoering en een ode aan haar stem en timing. Dat liet ze ook horen in het eveneens voortreffelijke ‘Left Over’, een eigen nummer, waarvoor ze zelf achter de piano plaatsnam, want daar was het geschreven en het orkest kregen we cadeau. Het tempo ging omhoog in ‘I Didn’t Know What Time It Was’ dat erg mooi was. Het mooiste nummer van de show was echter het maatschappij kritische ‘Barbera Song’ uit de Kurt Weill adaptatie van het werk van Berthold Brecht in ‘The Threepenny Opera’ dat ook nu weer actueel is. Fenomenaal en met veel gevoel gebracht voelde het urgent. Mooi waren de aankondigingen. Waar Darcy James Argue de orkestzaken besprak, was het Cécile McLorin Salvant die de nummers inkleurde. Soms minimaal, soms heel persoonlijk, maar steeds met heel veel respect voor de oorspronkelijke componisten zoals het prachtige nummer ‘Being Alive’ uit de musical ‘Company’ van Stephen Sondheim of ‘Ever Since the One I Love’s Been Gone’ van Buddy Johnson waar de credits duidelijk gedeeld werden met de oorspronkelijke auteurs. Een fenomenaal optreden en de staande ovatie vroeg om een toegift. Het publiek werd meegenomen naar het openbaar vervoer in Los Angeles en we reden in de Oosterpoort uit in de trolly en het afwisselende stadsleven in ‘The Trolly Song’. Het was een feestje en de Metropole merch dame had achteraf niks te veel gezegd. Het was een geweldig concert.