EMMEN – Mary Confurius is zo’n alles of niets artieste. Of ze weet je te raken en intrigeert je met haar liedjes of ze laat je onverschillig. Een tussenweg is haast niet mogelijk, zo bleek bij The Spy and The Butcher in Emmen, het festival voor jong talent. Het ontbeert de zangeres nog wat aan podiumervaring en vertrouwen in haar eigen kunnen. Ten onrechte, maar in het openingsnummer ‘Dreams May Sting’ was de zangeres die zichzelf op gitaar begeleide duidelijk nog wat zoekende naar haar geluid. Confurius heeft veel mee. Haar onderkoelde en soms zelfs onbedoelde humor in haar no-nonsense aa en afkondigingen, waarbij ze ook regelmatig zichzelf op de hak nam. Haar erg goede, gelaagde liedjes die je uit iedere comfortzone halen en je dwingen tot luisteren en haar gevarieerde en sterke gitaarspel, wat alleen maar kan groeien met routine en vertrouwen. Haar zang kwam vooral in het begin niet helemaal uit de verf, maar ook dat is een kwestie van lef en gewoon vanaf het eerste moment weten dat de stembanden een sterk argument in je voordeel zijn. Dat bleek in de loop van het concert, waarin haar zang beter en beter werd. In ‘Cocktale’ kwam ze al veel beter tot haar recht en ‘Light Lies’ was gewoon prima. Mooie teksten die tot nadenken uitnodigen en soms zelfs dwingen. Erg mooi was ‘Vagina Vague’, duidelijk het hoogtepunt van het concert. Altijd jammer is als een artiest er voor kiest om zittende te spelen. Dat beperkt in beweging en in zang en dat was ook bij Mary Confurius het geval. Een kruk geeft dan nog meer bewegingsruimte dan een stoel. Een ander punt was het varieren in tempo in de liedjes. Het breekt even het concert en houdt het publiek er bij. Mary Confurius is echter een vat vol belofte. Geen groot publiek pleaser, maar wel een heel boeiende en interressante artieste die eigenlijk ook nog mar heel pril is. Met ‘Have a Heart’ en ‘Slave’ sloot Confurius haar bijdrage aan het festival af. Het is er één om in de gaten te houden.
Gevoelige Mary Confurius intrigeert
