STEENDAM – Joy Mills heeft met haar band een fijne reputatie opgebouwd op rootspodia in Europa. Het was dan ook een fijne artieste om de lancering van het verbond van veel van deze podia waar de muziek en luisteren voorop staan in Luisterpodia, luister bij te zetten. Deze samenwerking en de nieuwe website werd op diverse plaatsen gepresenteerd, waaronder in Steendam bij Podium Peter en Leni. Bij zo’n presentatie hoort Live muziek en dan zit je bij Mills op het juiste adres. Deze keer was de opzet iets anders dan voorheen. Niet de Joy Mills Band, maar Joy Mills en Tom Parker. Het echtpaar uit Seattle Washington in de Verenigde Staten bracht een keur aan liedjes, waarbij een kwart van de liedjes van de hand van Parker waren of door hem gezongen. Het duo begon echter met Joy Mills aan het stuur met mooi eigen werk of werk van de band The Starlings waar beide deel van uit maakten waarvan al snel het fraaie rustige ‘Alaskan Fire’ langs kwam. Een bron van inspiratie voor beide zijn via The Bushwick Book Club literaire boeken. Regelmatig kwam van beide werk langs geïnspireerd door een boek, zoals het door The Wizard of Oz bezielde ‘The Cold Shell’ van Tom Parker of ‘Get Out Of Town’ van Mills dat is geënt op het boek ‘Station 11’ een post apocalyptische roman. Verrassend was dat het duo dat als band vooral country speelt, nu een bredere kijk op de genres had. Dat kwam mede door Tom Parker die met een soulvolle zangstem ook nu en dan duidelijk de singersongwriter hoek op zocht, maar ook de mooie country stem van Mills was regelmatig te horen in meer folky liedjes. Vaak werd een mooie uitleg gegeven bij een liedje, maar bijvoorbeeld bij ‘Gone’ door Tom Parker zette hij het direct in. Dat was jammer, want nu ontging het veel mensen in het publiek dat dit zijn liefdesverklaring aan Joy Mills is en de dankbaarheid dat hij elke dag met haar mag doorbrengen laat weerklinken in dit lied. Achteraf verklaarde hij dat hij het bij dit prachtige nummer zelf amper droog kan houden en om al te veel waterlanders te voorkomen maar vlot dit nummer speelt. Uiteraard kwam er ook country langs met bijvoorbeeld het mooie ‘Shapeshifter’, één van de nummers waarvoor hij zijn basgitaar te voorschijn haalde. Voor de pauze nog een aantal erg mooie nummers met bijvoorbeeld het iets vlottere en met veel gevoel gezongen ‘I’m Taking You’ van Mills en prachtige samenzang in het nieuwe ‘My One and Only’. Na de pauze nestelde het duo zich nog eens gezellig op het podium. Helaas gezetten met een kopje thee, wat een wat statische indruk gaf en ook veel overleg gaf op het podium. Wel bleven er in vlot tempo prachtige liedjes van het podium komen en in grote hoeveelheden. Nieuwe nummers als ‘Echo Beater’ of van de laatste EP ‘Coming Up’ met ‘Love, I’m Hanging Up My Coat’, een liedje over hoe je ook tevreden moet zijn met wat je hebt en de geliefden om je heen, maar ook nu en dan stevige maatschappij kritiek over de situatie in de Verenigde Staten met een sterk lied over immigratie, wederom aan de hand van een roman. Ook prachtige andere liedjes vulden deze tweede set zoals de Lucinda Williams cover ‘Concrete and Barbwire’, van eigen hand het erg mooie ‘Deep Cut’ of het vlotte ‘Heart Attack’ en nog een lovesong met ‘Hey Valentine’ met als hoogtepunt in de tweede set het schitterende ‘Love waits for the Quiet Traveler’. Iets minder was de afsluiting met Roger Millers ‘King of the Road’, maar het toegift met ‘Tourist Town’ was weer prachtig met sterk mondharmonicaspel van Parker. Een zeer geslaagd weerzien met dit duo dat in 2015 ook op dit podium stond en regelmatig in Nederland te bewonderen is en prachtige hoge constante kwaliteit deze keer wist te verbinden met een royale kwantiteit met liefst 25 liedjes.
Genieten en maatschappijkritiek bij Joy Mills en Tom Parker
