GRONINGEN – Ooit speelden op zo ongeveer de plek waar Triggerfinger stond op de drafbaan in het Stadspark in Groningen de Rolling Stones. Het blijven mooie voetsporen om in te treden voor een rockband en het Belgische Triggerfinger deed het met graagte. Op het moment dat de Stones het podium in op de drafbaan betraden was Triggerfinger een prille band, maar nu hun tijd gekomen was is de Vlaamse formatie een gelikte rockmachine die zeer strak een hele fijne show gaf op de drafbaan. De band die in Nederland doorbrak met ‘I Follow Rivers’ naar een groot publiek, een nummer dat overigens deze keer keer niet op de setlist stond dat voornamelijk uit recenter werk bestond, heeft een grote aanhang. Zanger /gitarist Ruben Block, Paul Van Bruystegem, alias Monsieur Paul de bassist en drummer Mario Goossens toonde aan met zijn drieën tijdens dit optreden in het kader van de Colossus tour een storm aan geluid over het Stadspark los te kunnen laten. Dat ving aan met het stevig neergezette ‘Let It Ride’ en het heftig rockende ‘And There She Was Lying in Wait’. De band had er duidelijk zin aan en even later verklaarde Block dan ook hoe fijn het was om terug te zijn in Groningen, waar de band toch vaak en graag geprogrammeerd staat. Met ‘First Taste’ werd, relatief, in tempo een klein stapje terug gedaan en ook ‘By Absence of the Sun’ was vergeleken bij de heftigheid van het begin een rustpuntje. Zo zat de setlist goed in elkaar. Een uur lang werd het publiek getrakteerd op de stevige en goed in elkaar getimmerde show, waarbij Block, hoewel duidelijk in festival stand, zo nu en dan toch tijd vond om even met het publiek van gedachten te wisselen. Op andere momenten keek hij vervaarlijk over zijn gitaar met zijn kenmerkende gedistingeerde grijze kuif. De overige bandleden waren nauwelijks op een foutje te betrappen en de live reputatie die de band vooruitsnelde werd eer aangedaan, ondanks dat de afstand met het publiek groot was. Block gooide regelmatig de beuk er in, net als drummer Goossens, terwijl Monsieur Paul met zijn voorkomen lekker bleef door bassen. Het drietal is duidelijk erg ervaren, erg goed op elkaar ingespeeld, maar daar dreigt ook dat het allemaal net wat te veel routine wordt. Dat werd in Groningen gelukkig grotendeels vermeden. In nummers als ‘My Baby’s got a Gun’ en het titelnummer van de tour overtuigden de Belgen voor met de bekende afsluiting met de Rihanna cover ‘Man Down’ in geheel eigen Belgische interpretatie werd afscheid genomen. De Rolling Stones zijn ze niet, maar Triggerfinger kun je zeker om een rock boodschap sturen.
Gelikte rockshow Triggerfinger op hoofdpodium Bevrijdingsfestival
