Loading...
Recensies 2015

Frazey Ford weet met geweldige tweede set De Oude Remise te betoveren

BAD NIEUWESCHANS – Is het glas half leeg of half vol? Is het erg dat Frazey Ford in een paar nummers in de eerste set in De Oude Remise in Bad Nieuweschans niet de magie wist te brengen van haar album ‘Indian Ocean’? Nee, want vooral de tweede set was van een fenomenaal niveau met een toegift met onder andere ‘Firecracker’ en de titelsong van haar laatste album in geweldige uitvoeringen. Het begin was even op gang komen. Deels door wat muzikale foutjes, deels ook door de opbouw van de setlist en misschien ook omdat dit concert in De Oude Remise het eerste is van de tour. In de eerste set speelde ze bijna uitsluitend nummers van ‘Indian Ocean’ die toch zeer aan elkaar verwant zijn. Als opening had Ford een prima uitvoering van ‘You’re not Free’ maar vervolgens ging het wat op en neer en niet op de manier die bedoeld is. Een sterk uitvoering van ‘September Fields’ werd gevolgd door een mindere ‘Done’ en door de verwantschap bleef de set wat vlak, met als uitzondering het laatste nummer voor de pauze wat van ‘Obadiah’ kwam en direct opviel. In de tweede set werd uit een heel ander vaatje getapt. De band raakte in topvorm met vooral een uitstekende en zeer beheerste drummer en een prima tweede stem ter ondersteuning van Ford en ook de exceptionele stem van Frazey Ford geraakte tot grote hoogte. Vooral de setlist was veel gevarieerder, waardoor elk nummer veel meer gekaderd was en ook als nummer op zich kon schitteren. Dat begon met het prachtige ‘One more cup of Coffee’ van Bob Dylan en in die set wisselde Ford veel meer haar oude werk en werk van ‘The Be Good Tanya’s’ af met haar nieuwe werk en dat gaf veel meer variatie, terwijl Ford er wel in slaagde de intimiteit en haar performance op hoog niveau te houden. De intensiteit steeg navernant. Ze begon ook veel leuker en uitgebreider te vertellen. Haar introductie van het Bob Dylan nummer en de verering van haar ouders voor ‘die vent die niet kon zingen’, aldus de kleine Frazey was geweldig. Ze had zich de Dylan klassieker volledig eigen gemaakt als eerbetoon aan haar ouders. Die toon bleef gezet in het tweede bedrijf en het concert kon werden opgeschaald van prima naar geweldig, met de toegift als slagroomtoetje op een heerlijk taart.