VEENDAM – Het levensverhaal van Amanda Rheaume en haar familie is niet zonder de nodige dramatiek. Als Canadese herbergt ze de nodige Europese voorvaderen in haar familielijn, maar is ze ook voor een deel Métis. In haar stroomt onder andere Frans en Schots bloed, maar ook Ojibwe. In haar werk heeft, direct of indirect, haar familie geschiedenis een belangrijke rol gespeeld. Veel liedjes gaan heel direct over de belevenissen van haar voorvaderen. Haar album ‘Build A Fire’ bevat hier tal van voorbeelden van. Voor haar nieuwe album ‘The Skin I’m In’ trok ze naar de hut aan een meer in Canada waar haar grootmoeder was geboren. Haar oma was als tweejarige bij haar ouders weggehaald en leerde daardoor pas rond haar zestigste haar broers kennen. Voor haar kleindochter is dat sowieso dus een emotionele reis om beter die kant van haar familie te leren kennen. Op haar nieuwe album gaat ze verder op de ingeslagen weg en ontstonden veel liedjes juist daar aan het meer. Deze week kwam ze het album, vol folk, en rootsmuziek, presenteren bij een kort optreden tijdens de Blue Print Sessies in Van Beresteyn in Veendam en een uitgebreider optreden bij Peter en Leni in Steendam met meer liedjes, een drummer en background zang van Jen Ochej. Op het fraaie podium in Van Beresteyn waren Tyson Galloway op bas en gitarist Anders Drerup haar compagnons. Met ‘Get To The Part’ was er een lekkere vlotte rootsrockende opening met direct een lekkere gitaarsolo van Drerup, voor het de diepte in ging, letterlijk en figuurlijk, met het prachtige ‘Return To The Water’. Dat lied van het nieuwe album vertelt hoe de zangeres haar verblijf op de plek waar haar voorvaderen leefden besluit met een frisse duik in het meer en zich dan omringt voelt door al mensen die uit haar bloedlijn die aan de oevers van dat water hebben geleefd. Een song waarbij je haar emotie er af kunt scheppen. Die stemming brak ze direct weer met een verhaal over een break-up en de afrekening daarmee in ‘Dead Horse’. Wat bij tijden hilarisch was, maar ook met een serieuze ondertoon. De eerste set werd afgesloten met ook van haar nieuwe album het wat stevigere ‘Light Is Gone’. Rheaume is een prima verteller die mooie inhoudelijke verhalen weet te koppelen aan fijne liedjes. Die brengt ze met passie en energie. Een fraaie zangstem en twee uitstekende begeleiders met de stil sterk bassende Tyson Galoway en de extravertere showman Anders Drerup die dat combineert met uitstekend spel, waarbij hij fraai de emotie ondersteund, maar ook soms lekker rockt. Het zorgde voor een constante hoge kwaliteit. De tweede set ging van start met ‘Wolf of Time’, met daarna het prachtige ‘FireFly’, dat niet alleen een hoogtepunt is op het nieuwe album, maar ook op het podium. Heel persoonlijk was ‘The Skin I’m In’ dat gaat over je achtergrond accepteren, maar ook over accepteren hoe jezelf bent en dat juist dat niet altijd eenvoudig is. ‘This One Is For U You’ over de muziek uit Rheaume’s jeugd was een lekkere robuuste meeklapper, zodat deze Canadese zangeres in korte tijd toch heel veel facetten van haar kunde wist te tonen in dit fraaie optreden. Die drums en achtergrondzang houden we te goed.
Fraai nieuw werk van Amanda Rheaume
