ASSEN – Zullen we eerst even twee zeurpuntjes uit de weg helpen bij de EP presentatie van Mama’s Kitchen bij Podium Zuidhaege in Assen. De belichting. Uiteindelijk was de laatste man op het podium, de drummer Dennis Elderman, degene in het spotlicht en stonden de drie zussen Anne-Lie Persson, Zandra Persson en Erica Skogen vooraan terwijl de spots over hen heen schenen. Ander puntje was dat de band keurig om acht uur klaar stond en het klonk: “Zullen we maar beginnen?” Dat duurde nog even omdat er nog publiek onder weg was en laatkomers werden beloond. Dat opgemerkt hebbende bracht Mama’s Kitchen een geslaagde en enthousiaste première van hun nieuwe EP. De formatie bestaat uit de drie gezusters Anne-Lie Persson, Zandra Persson en Erica Skogen met als begeleiding de Nederlandse band van Anne-Lie Persson en heel toepasselijk begon het concert swingend met ‘Welcome in Mama’s Kitchen’ en ‘Ready to Run’ lekker vlot en swingend. Met de John Mayor cover ‘In The Blood’ die mooi ingetogen werd gebracht bewezen de dames ook dit aan te kunnen. De eerste EP presentatie werd in de familie gehouden. Het was Norah de dochter van Anne-Lie Persson die het eerste album het podium opdroeg. Het is een EP vol met mooie countrypop songs geworden, waarbij het eerste nummer ‘Someone her for Everyone’ fijn en ingetogen was. Zo’n nummer dat je nieuwsgierig maakt naar de rest van het album. Mocht het eigen werk niet aanslaan op één of andere manier, dan kan Mama’s Kitchen zich nog omvormen tot Ed Sheeran cover band, want juist de nummers van deze populaire singersongwriter met ‘Castle on the Hill’ en ‘Barcelona’ waren tot de beste van wat Mama’s Kitchen van andermans werk bracht. Hoewel ook het niet vlekkeloos, maar wel erg leuk gebrachte ‘Highway Man’ van Hoffmaestro goed uit de verf kwam. Op zo’n moment was te merken dat de afstanden tussen de diverse keukens van de dames wel erg groot is en dat oefensessies welhaast per wetransfer gaan. Nu en dan moesten zaken nog op hun plek vallen, maar in de loop van de eerste set lukte dat steeds beter. Dat er drie zussen voor het podium stonden was eigenlijk alleen te zien in de vertrouwdheid met elkaar en een opvallende gelijkenis en timing van de gebaartjes. Alle drie hebben een heel verschillende stem. De mooie geoefende stem van Anne-Lie Persson, de sterke uitbundige stem van Erica Skogen, maar misschien wel het meest interessant was de stem van Zandra Persson die een heel boeiende zang heeft. Deze zus is niet werkzaam in de muziek, maar heeft een prachtige stemgeluid voor diepzinnig singersongwriter werk, die nog wat schaven behoefte, maar het zou jammer zijn als ze daar niet wat meer mee deed.. De eerste set werd afgesloten met het prima ‘Sister Love’ met de nogal mysterieuze boodschap dat de drie een band hebben die ook na de dood blijft bestaan. Dat hoeven ze de eerste zestig jaar nog maar niet te testen. Na de pauze maakten de zussen het zich toch even moeilijk. De adrenaline was er even af en ‘Hush Hush’ van Pistol Annie kwam niet tot volle glorie, ook omdat het nummer pas heel recent was ontdekt. Voor ‘Magical’ ook van de EP maakten de zangeressen het zich nog extra lastig door te gaan zitten, wat in bijna alle gevallen de zang niet ten goede komt, en ook ‘de Douwe Bob cover ‘Slow down’ was minder. Daarna pikten de dames het op, mede geholpen door het zichtbare plezier en de prima band met naast Elderman Marco Kerver op bas, Joost van der Beekop gitaar en op toetsen Tony Hoyting. Het eindschot van Mama’s Kitchen was duidelijk een best for lest gevalletje. Prachtig was het eigen Áwaiting The Storm’ en ook het nummer ‘Mama’s Kitchen’ geschreven met onder andere de vader van het drietal ‘Mama’s Kitchen’ was erg mooi. Als toegift nog het enthousiast en aantrekkelijk gebrachte ‘All I Wanna Do’ van Sheryl Crow. Perfect was het nog niet, enthousiast, veelbelovend en mooi zeker. Hopen dat de dames het niet bij een project laten, maar op de ingeslagen weg doorgaan. Meer eigen nummers en een nog betere keuze uit andermanswerk.
Enthousiasme te over bij Zweeds/Nederlands Mama’s Kitchen
