BORGER – Elke stembuiging, elke noot, elke strove, elke aanslag op haar gitaar deed op het podium van VanSlag/RootsontheRoad in Borger getuigenis van de oprechtheid van Chastity Brown. De zangeres is inmiddels, getuige haar optreden op het North Sea Jazz festival, ontdekt door de grotere podia, maar bewees op het podium in Borger dat ze voor elk optreden diep gaat en dat ze elke seconde van haar optreden vol weet te stouwen met emotie en intensiteit.
Een gedreven Chastity Brown kwam dan ook met een mooie en sterke opening met naast bekend materiaal, zoals ‘Solely’ en “I left Home’ ook het prachtige ‘How Could I’ van het nieuwe album waar Brown momenteel de laatste hand aan legt en ‘Drive Slow’. Liedjes die je doen uitkijken naar die CD. Brown, die nog wel eens last heeft van zenuwen vooraf, maakte nu een uiterst ontspannen indruk. Ze grapte, begroette bekenden en zette het publiek met regelmaat aan het klapen of meezingen om er een gedeelde ervaring van te maken. Brown heeft een fantastische soulvolle stem. Een stem die haar in staat stelt om haar gevoel moeiteloos bij een ander naar binnen te genieten. Bij deze gelegenheid werd Brown muzikaal bijgestaan door Greg Schutte, die een dienstbare drummer bleek en Robert Mulrennan die zichzelf op electrische gitaar overtrof. Het enige wat daar op aan te merken viel was dat vooral in het begin de harmoniëen van Mulrennan en Brown niet pasten. Hun stemmen vullen elkaar niet aan, maar werken elkaar tegen. Voor de pauze reikte Brown al tot bijzonder grote hoogte en dat zette zich na de pauze voort. Nu wisselde Chastity Brown mooi eigen werk als Leroy en haar single ‘Colorado’ ook af met een aantal covers. Het nog immer actuele ‘Baltimore’ van Nina Simone, waarmee ze een prachtig statement maakte over de onveiligheid in de VS voor een aantal etnische groepen op basis van hun huidskleur, Bob Dylan werd geëerd met een bijzonder mooie ‘I was Young when I left Home’ en het afsluitende ‘Sweet thing’ van Van Morrison. Wat vaak het geval is dat in een set de covers opvallend omdat het simpelweg de sterkste composities zijn. Bij Chastity Brown was dit niet het geval. Haar eigen werk blijft moeiteloos staan ten opzichtte van deze grootheden en het onverwachte hoogtepunt was zelfs haar ‘Man and Gun’ die ze inzette na een geschreeuwd verzoek uit het publiek en wat een nummer is dat eigenlijk ook niet op haar setlist mag ontbreken. Zelfs concerten als deze komen, ondanks dat ze nog geen seconde vervelen, ten einde. Enyeart en Schutte verdwenen alvast backstage. Chastity Brown ontkoppelde haar gitaar en speelde en zong tussen het publiek een kippevelversie van de Ben E King klassieker ‘Stand by Me’. Muziek voor de eeuwigheid.
Elke noot is oprecht bij magistrale Chastity Brown
