ASSEN – Een man die weet wat hij wil. Na een paar nummers stuurde John-Lewis Cabot het leger fotografen dat een muur opwierp tussen hem en zijn publiek resoluut aan de kant, tot chagrijn van één van hen die mopperend afdroop, en riep hij zijn luisteraars tot zich. Op het einde liet hij zich nogmaals gelden. Hij sloot af met twee hypergevoelige nummers en hij verzocht en kreeg absolute stilte voor ‘I’m Okay’ en hij sloot af met een bloedmooi Nederlandstalig liedje, want John-Lewis Cabot is één van die singersongwriters die niet wil of niet kan kiezen en in meerdere talen, net hoe hij het onderwerp het beste weet te verwoorden, zijn liedjes zingt. Fijn een jonge artiest aan het werk te zien die zo de voorwaarden schept, waarvan hij vindt dat hij het beste zijn liedjes kan laten renderen. Op het podium een jonge bewegelijke zanger, met een shirt van collega Popronde deelnemers I’m with Stupid die energie in zijn liedjes stopt en op een plezante manier het publiek bij zijn liedjes tracht te betrekken en als, geheel toevallig, voor ‘Paper Cut’ publieksparticipatie vraagt en net op dat moment een golfbeweging naar een ander optreden zich voordoet, hij dat met humor oplost. Na een sterk Engelstalig begin waarin hij in een nummers als ‘Kill The Hummingbird And The Kings On The Moon’ een fijne intensiteit en een prima zang laat horen, schakelt hij over op het Nederlandstalige ‘Tineke’. Een nadeel van het wisselen van talen is dat elke taal een zanger of zangeres een eigen andere sound geeft, waardoor het concert altijd even een sprong maakt en ook nu was het grappige liedje over een meisje even een ferme sprong voor het publiek, dat daarna voor de nieuwe single van de singersongwriter ‘The Middle’ weer terug moest springen. In totaal was John-Lewis Cabot een erg onderhoudende zanger die prima wist te boeien met zijn liedjes. Hij laat zijn stem voor zich werken en geeft daarmee variatie aan de liedjes en slaagt er daarnaast in in zijn praatjes zijn songs aanéén te binden, waarbij hij, zoals hij zelf toegaf, niet had nagedacht over zijn setlist, maar voor de vuist weg speelde. Prachtig was het melancholieke ‘Without Wine’, het hoogtepunt van het optreden, en ook ‘Paper Cut’ boeide. Nog even een cover van Bruno Marz, voor hij met de al genoemde gevoeligheid afscheid nam. Het zijn voor John-Lewis Cabot drukke Popronde dagen, waarbij hij helaas niet meer in het Noorden is geboekt, maar overal te zien in de rest van Nederland.
Eigenzinnige John-Lewis Cabot schept zijn eigen voorwaarden
