STEENDAM – Het is jammer dat we Ember Swift spreken in Londen. De Tower en Trafalgar Square zijn mooi, maar de Verboden Stad of het Plein van de Hemelse Vrede was ook een mooie combinatie geweest voor een interview met deze Canadeze artieste. Ember Swift woont namelijk al jaren in de Chinese hoofdstad Beijing. Hoewel China alleen al groot genoeg is om een artiest levenslang te doen toeren, doet Swift dat ook graag buiten China. In Steendam staat ze bijvoorbeeld binnenkort op het podium. Podium Peter en Leni ontvangt de artieste graag op 12 november voor een optreden. Het is de eerste keer dat Swift, die haar hele leven toerde en al twaalf albums uitbracht, naar Europa komt. Een buitenkans dus.
Menig artiest zal er wel eens van gedroomd hebben. Toeren door China met al zijn enorme steden en zijn miljarden inwoners. Het land van onbegrensde mogelijkheden en wie kan daar beter over vertellen dan Ember Swift. “Ik deed zo’n 200 shows per jaar in Canada en de Verenigde Staten met mijn band”, begint de artieste haar verhaal bij een kop Engelse in plaats van Chinese thee. “Ik was toe aan een rustpauze en besloot voor drie maanden naar China te vertrekken als sabitical. In China werd ik onmiddellijk verliefd op het land en even later ook op iemand die in China woonde. Dat was in 2007 en na in 2008 nog twee keer op en neer te zijn gereisd, besloot ik om alles achter me te laten en de liefde achterna te verhuizen en me in Beijing te vestigen. Het is haast een overzoet romantische verhaal”, lacht Swift. “We zijn getrouwd en kregen samen twee kinderen. Ik heb er nu negen jaar gewoond en dit is mijn laatste jaar. Ik verhuis terug naar Canada met mijn kinderen, maar heb geen spijt van mijn jaren in China.” Ember Swift mag zich dus met recht een kenner van het land noemen en gekwalificeerd om iets te vertellen over de muziekscene en mogelijkheden voor bands of artiesten om daar op te treden. “Er zijn veel mogelijkheden voor Westerse artiesten om op te treden in China, maar dat zijn niet altijd de juiste mogelijkheden”, beschrijft Swift. Hier gaat ze nader op in. “Het komt er op neer dat buitenlanders interessant zijn als artiest omdat ze heel anders zijn dan Chinezen. Het komt regelmatig voor dat Westerse bands of artiesten worden geboekt op hun afkomst en niet zozeer of ze goede muzikanten zijn. De muziekscene, als je het hebt over contemporaine live muziek, is betrekkelijk klein ten opzichte van hoeveel mensen er wonen of hoe groot de steden zijn. Het groeit. Toeren door China is niet eenvoudig en helemaal onmogelijk zonder een agent die de taal spreekt, want er zijn geen vaste routes die je kunt volgen van podium naar podium. Dat allemaal gezegd hebbende, ik heb door heel China opgetreden in de afgelopen jaren, dus de mogelijkheden zijn er zeker.” Tenslotte kijken we nog even naar het publiek. Hoe reageert dat op live muziek. “Voor het begrip van mijn liedjes, waar ik qua tekst over zing, dat wordt veel beter begrepen in Canada of Australië of andere landen in wat we het Westen noemen, maar het Chinese publiek is erg ondersteunend en betrokken. Ik heb gemerkt dat elk publiek waar ook ter wereld erg graag betrokken wil worden bij een optreden. Er zijn veel verschillende manieren om dat te doen, waarbij taal niet altijd nodig is. Ik hou er van om op alle mogelijk manieren bij een optreden toch die interactie te bewerkstelligen.”
Een mooie overgang van China naar haar eigen werk is er als het gesprek komt over hoe Beijing en China hun invloed hebben gehad op het werk van Ember Swift. Ze kijkt even nadenkend naar buiten naar de grijze Britse dag. “Beijing en China in het algemeen heeft invloed gehad op mijn muziek, omdat het mijn leven heeft beïnvloed. Ik heb veel liedjes geschreven over de uitgestrektheid van de stad en heb in mijn muziek gewerkt met traditionele Chineze instrumenten. Het belangrijkste is misschien wel dat ik in mijn band in Beijing een Ehru speler heb die een soort van indringend vioolachtig geluid toevoegt aan veel van mijn liedjes.” Dan zijn we op het onderwerp liedjes schrijven terecht gekomen. “Soms vallen liedjes zomaar vanuit de lucht”, klinkt het als het gesprek daar op doorgaat. “Dat zijn liedjes die eigenlijk al helemaal af voelen. Een andere keer heb ik gewoon tijd nodig om een idee vorm te geven en een struktuur. Uiteindelijk is het proces verschillend voor elk liedje. Over het algemeen kan een liedje op elke mogelijk manier geschreven worden, soms is dat ook pijnlijk traag. Ik heb ook geen lijst met goede onderwerpen waar ik over schrijf in de teksten. Ik word door van alles geïnspireerd van intense politieke vraagstukken tot vreemden die even naar elkaar lachen en zo een moment samen delen. Het leven is vol van dergelijke alledaagse momenten vol inspiratie.”
Ember Swift wordt meestal in het genre folk geduwd. Niet terecht stelt de artieste. “Ik heb het gevoel dat mijn muziek veel eclectischer is dan alleen folk. Er zijn veel verschillende stijlen in mijn werk en de enige factor die je echt onder de folk kunt scharen is dat ik verhalen vertel in mijn muziek en dat het vaak akoestisch is als ik solo speel. In mijn band hanteer ik juist regelmatig de electrische gitaar. Mijn muzikale palet omvat veel jazz, rock, pop, electronisch en zelfs gypsy, cabaret en R & B elementen. Ik heb reggea songs, maar ook country liedjes. Kinderdeuntjes en pure punk. Ik heb net mijn twaalfde album uit en het is dus moeilijk om me in één genre te vangen als er al zoveel muziek is.”
Voor we naar het twaalfde album kijken, eerst even terug naar het begin. “Ik ben begonnen met piano spelen toen ik negen was en als tiener speelde ik gitaar. Ik ben eigenlijk direct gestart met het schrijven van liedjes, hoewel dat eerst niet meer was dan rond klooien op de piano en mijn creaties dan trots presenteren aan mijn familie. Om die reden vond mijn moeder het nodig dat ik een wat meer formele training nodig had en dus kreeg ik muziek les. Ik ben ook tijdens het voorgezet onderwijs eigenlijk steeds mijn liedjes blijven schrijven en in het eerste jaar dat ik op de universiteit zat heb ik mijn eerste album met eigen materiaal uitgebracht.” Nu is net nummer twaalf verschenen. Tussen nummer elf en het huidige nieuwe album ‘Sticks & Stones’ zat een langere periode. “Het heeft een flink aantal jaar geduurd om dit album uit te brengen. Mijn vorige album stamt uit 2011 en in 2012 ben ik moeder geworden van mijn dochter en een jaar later van mijn zoon. Dus ik heb het druk gehad met het grootbrengen van babies..Beide zitten nu op school en nu had ik tijd om alle liedjes die ik in mijn zeer spaarzame vrije tijd nog heb geschreven te verzamelen en bekijken. Het resultaat is het album ‘Sticks & Stones’. Intussen heb ik alweer een aantal nieuwe liedjes geschreven, dus ik denk dat het nieuwe album geen jaren op zich laat wachten.”. Bijzonder is ook dat Ember Swift haar eigen platenlabel heeft. Few’ll Ignite Sound. “Ik ben dat label jaren geleden begonnen. Het is goed om ook van die kant van de industrie kennis te hebben. Ik heb altijd uitgesproken dat een muzikant ook kennis moeten hebben van hoe de industrie werkt, zodat je van die wetenschap kunt profiteren en je een geslaagde loopbaan in de muziek kunt hebben. In de tijd dat ik mijn label begon was independent music net erg in opkomst en inmiddels heeft een een geheel eigen identiteit.”
Het gesprek dat we met Ember Swift hebben is de ochtend na haar eerste optreden van de toer in Londen. Opmerkelijk genoeg is het voor het eerst dat haar muzkale loopbaan haar na talloze optredens in Noord-Amerika, zo’n negen toernees in Australië en uiteraard vele optreden in Azië haar naar Europa brengt. Het roept de vraag op wat haar nou zo trekt om over de wereld te toeren met haar muziek. “Daar is geen eenduidig antwoord op”, kijkt Ember Swift moeilijk. “Ik denk dat liedjesschrijvers die ook artiesten zijn erg gedreven zijn om niet alleen muziek en liedjes te scheppen en vast te leggen, maar ook om die muziek te presenteren voor een publiek. Het geeft zoveel voldoening en plezier om te zien hoe jouw liedje iemand anders zo kan beroeren, geestelijk en tijdens het dansen zelfs lichamelijk. Er is niets mooier om waar te nemen dat een song van jou in het midden van het optreden niet alleen die gevoelens bij jezelf oproept, maar ook en ander raakt. Volgens mij is muziek een geweldig middel om te communiceren, wars van alle talen en culturen. Het is een krachtig therapeutisch en genezend middel.” Ember Swift kijkt uit naar haar optreden in Steendam. “Het is op 12 november al om 12 uur in de middag. Een ‘noon’ concert. Ik treed solo op en ben blij met deze mogelijkheid. Ik breng liedjes met mijn gitaar, maar gebruik ook effecten en de loop. Zoals gewoonlijk is het een show waarbij heel mijn muzikale palet aan de orde komt. Ik hoop je daar weer te ontmoeten”, klinkt het vragend. Punk bij Peter en Leni, dat willen toch niemand missen.