APPELSCHA – Een avond eerder stond Timo de Jong nog een feestje te bouwen op het strand van Noordwijk aan Zee en een dag later deed de uit Meppel afkomstige, maar in Leeuwarden woonachtige singer-songwriter dit met zijn band in het bos. Op het fraaie openluchtpodium De Koele had De Kortsluiting hem verzocht enige liedjes te spelen in Appelscha en minzaam had de import Fries hierin toegestemd. Dit ondanks dat hij net terug kwam van een festival toer met Convoi de Fete door heel Nederland inclusief een stormachtige huidbehandeling op het strand van Noordwijk waar hij optimaal had geprofiteerd van de combinatie windkracht 8, zand en zee. Een feitje dat de voormalig Meppelaar met zijn publiek deelde. Dat deed hij ook met fijne liedjes, waarbij hij ondersteuning had van op drums Sander Veldman en op bas Haico Postma. Het eerste dat uit de koker van De Jong cum suis kwam was het vlotte en mooie ´Pinnacle of Modesty´ een fijne keus voor een opener van het optreden omdat het niet alleen een lekkere uptempo song is, maar ook direct het fraaie stemgeluid van De Jong, met veel warmte daarin, maar ook de humor en toegankelijkheid van de liedjes toont, beide ook belangrijke onderdelen van een Timo de Jong concert. Dat ging verder in warme en donkerbruin gezongen ´Left You Right in the Middle´ dat net iets rustiger was een trend die werd voortgezet in het nog iets rustigere ´Just one Whisper´. In woord betrok de zanger zijn publiek bij het optreden met soms een inhoudelijke, maar ook regelmatig een anekdotische inleiding, maar ook vocaal kreeg Appelscha in bijvoorbeeld ‘Dear Olivia’ een rol toebedeeld. Timo de Jong schuwt de diepgang niet, het zijn vaak liedjes over de schaduwkanten van relaties, zoals ‘Living Hell’. Sander Veldman en Haico Postma weten hem daarbij muzikaal prima te ondersteunen, maar vocaal is dat nog voor verbetering vatbaar. Na ‘Pure Magic’ gunde De Jong zijn bandleden even een boswandeling. Terwijl Veldman en Postma een rondje bos maakten, speelde De Jong solo onder andere ‘Mini Liedje 1’ en het allitererende ‘What a Wicked World We Live In’. Beide erg korte liedjes geschreven voor de sociale media van De Jong waar hij met enige regelmaat dergelijke soms experimentele liedjes plaatst. Voor ‘Get Back Home’ vroeg hij de band terug in een mooi rustig, warm, maar dansbaar nummer. Zozeer dat mensen letterlijk in spagaat lagen voor het podium en ook andere dansers vrolijk swingden. Fraai en professioneel speelde de band het uit. Lekkere liedjes, zoals het mooie en grappige ‘Everybody Wants My Money’ voor hen die wel eens erg blut geweest waren en het eveneens speelse ‘I Don’t Really Miss You All That Much’ over een man die zijn vrouw in bed met een ander aantrof. Logisch gevolg ‘My Baby’s Gone’ was daarna de afsluiter van een sterk optreden, nog niet eens in volle bezetting, van Timo de Jong. Een warm concert met zijn prachtige donkere stem en prima pop en singer-songwriter liedjes. Een feestje in het bos.
Een feestje met Timo de Jong in het bos
