GRONINGEN – Precies een jaar geleden stonden Simon Bleeker, Floris van Luijtelaar en Mathijs Louwsma tussen de tienduizenden voor het hoofdpodium te genieten van de muziek en te dromen dat zij met Ten Years Today ooit daar zouden mogen staan. Precies een jaar later zetten deze mannen van Ten Years Today hun eerste nummer ‘Do Ya’ in voor nul toeschouwers op wat beveiliging, technici en andere werkenden na. De horloges tussen hoofdpodium en toegangspoort van de drafbaan lopen niet synchroon en heel even ontstaat een heel surrealistisch beeld van een stadionconcert zonder bezoekers. Gelukkig stormen halverwege het eerste nummer de toeschouwers, als waren het beroemde dravers als John F Boko, Action Skoatter of Talisman K, in gestrekte draf over de baan naar het podium en vult het zich vlot met Ten Year Todays fans. Ten Years Today is de thuisfavoriet die deze dag op het hoofdpodium de plaatselijke eer mag verdedigen. Een prima keuze, want ondanks dat Van Luijtelaar vertelt dat hij dacht dat ze met hun stevige rock en fikse powerpop daar nooit voor in aanmerking zouden komen, is het een prima opener voor het Bevrijdingsfestival op de drafbaan in het Stadspark in Groningen. Ook een mooi eerbetoon aan de band die dit jaar stevige stappen zetten naar een landelijke doorbraak. Dat vlot en stevig rockende zet de band nog even door in ‘Feel’. Het trio is gehuld in regenjasjes, waar het in de gevleugelde woorden van Acda en De Munnik, alleen maar zonnestralen regent. Het hoort bij de act van de band, maar al snel is dat toch echt te warm. Na zich met twee rockende nummers te hebben voorgesteld keert de rust weer met ‘God 2.0’, dat wat meer pop is en wat rustiger en ook ‘F.H.S’ is net wat minder tempo dan het begin van het concert. Zonder schroom staan de heren op het toch grote podium. Zanger Van Luijtelaar vertelt honderduit over de band en de liedjes, terwijl bassist Simon Bleeker en drummer Mathijs Louwsma zich gedegen kwijten van hun taak. Een prima trio dat voor ‘If I Where Me’ nog een verrassing heeft. Een drietal strijkers, Azra Rustempašić, Julia Doornebosch en Loïs van Malenstein, komen het podium op om de band te ondersteunen en dat is een goede toevoeging. Vooral in ‘Conflicted’ pakt dat erg mooi uit. Dan volgt de rustig beginnende maar stevig eindigende meezinger ‘All The Time’ waarin ook Bleeker en Louwsma hun soleer moment pakken. Daar moet nog wat aan worden geschaafd, want vooral de drumsolo was minder vloeiend. Maar met het lekker bombastisch gebrachte ‘Praise the Shit’ sloot Ten Years Today prima af en presenteerde zich op waardige wijze op het grootste podium tot nu toe. Een kans geboden, een kans gegrepen.
Dromen komen uit voor Ten Years Today
