GRONINGEN – De entree van frontvrouw Eno Williams van Ibibio Sound Machine op het hoofdpodium van Noorderzon vertelde je eigenlijk genoeg. Er zou een feestje van royaal formaat worden gebouwd en als koningin en gangmaakster van deze party was Williams gekleed voor de gelegenheid in het Noorderplantsoen in Groningen. Er was daarmee niets teveel gezegd. Het werd een feestje waarover nog lang zal worden nagepraat. Een heerlijk onbezorgd moment in een langzaam duisterder wordende wereld en het teken dat muziek er in slaagt verbindingen te leggen, want op en voor het podium is iedereen gelijk. Ibibio Sound Machine is een “protection from evil”.
Naast Eno Williams en andere oprichter en drijvende kracht saxofonist Max Grunhard bestaat de formatie uit Alfred Kari Bannerman op gitaar, Afla Sackey op percussie, Joseph Amoako raakt de drums, PK Ambrose is bassist en naar Grunhard bestaat de blazerssectie uit Tony Hayden op trombone en Scott Baylis op trompet. Het debuut album werd uitgebracht in 2014, gevolgd door ‘Uyai’ in 2017. De band toert momenteel ter promotie van de laatste twee albums. ‘Electricity’ verscheen in 2022 en ‘Pull The Rope’ is knispervers. Op dit laatste album is er een nieuwe richting in geslagen qua songwriting, mede dankzij producer Ross Orton die met Williams en Grunhard aan de nummers werkte. Een manier die sneller en instinctiever was, waardoor het nog beter aansluit bij de rest van de band en live nog beter tot zijn recht komt.
Dat bleek in Groningen. Het spetterde op het podium van de eerste tot de laatste seconde. Er werd gedanst, er was tijd om na te denken en er werd vooral het leven gevierd met iedereen op Noorderzon. Publieksparticipatie was vanzelfsprekend. De band kwam op en zette ‘Electricity’ in, waarop Eno Williams haar entree maakte en direct de vaart er in bracht met deze prachtige dancetrack. Dat tempo bleef ook hoog met songs als het aanstekelijke ‘Talking Fish’ met prachtig baswerk van PK Ambrose en ‘Chant’, beide met meeklappen en meezingen van het publiek. Fantastisch was ‘Let my Yes be Yes’, waarin Eno Williams excelleerde als zangeres. Zeer aanstekelijk, zeer dansbaar wat dan ook direct werd gedaan met die sterke zang en de op afrobeat/afrofunk gebasseerde aanstekelijke sound, mooi gecombineerd met electro en andere invloeden tot deze prachtige muziek. De band is dan wel Brits, maar de Nigeriaanse invloeden zijn evident. Naast de charismatische frontvrouw staat er een prachtige band, eigenlijk wat verstopt achter op het podium. Alleen gitarist Alfred Kari Bannerman heeft ook een prominentere plek voor op het podium. Dat geeft Williams alle ruimte, maar dringt de prestaties van de muzikanten letterlijk en figuurlijk naar de achtergrond en dat is jammer, want ook hier is volop talent. Dat bleek in het energieke ‘Fire’, waarmee in elk opzicht het vuurtje nog even werd opgestookt. De band staat ook bekend dat ze uitgesproken zijn. In tal van nummers sluipt wel een observatie over de hedendaagse stand van zaken in de tekst, maar in geen enkele zo duidelijk als in ‘Protection from Evil’, waarmee de duistere krachten werden gekeerd. Een prachtig nummer, met die voortreffelijke zang en een mooie opbouw. In ‘Them Say’, weer een lekkere meezinger was er een hoofdrol voor Bannerman. Heerlijk was ook ‘I Need You to be Sweet Like Sugar’, wederom met Bannerman in een fijne solo. Een heerlijk funky nummer, zoals de band eigenlijk steeds wat leentje buur speelt bij andere genres als rock, house en pop of soul. Heerlijk is dan vlak voor het einde met mooi opgebouwde ‘Give me a Reason’, dat uitgroeit tot één van de mooiste nummers van de set. Afgesloten wordt dan met ‘Let’s Dance’ en een fijne drumsolo van Joseph Amaoko. De vaart is er de hele set ingebleven, de connectie met het publiek, ook dankzij Eno Williams die nu en dan even kort een nummer introduceert, mar vooral het publiek betrekt en opzweept, is fenomenaal en voor het podium staat iedereen zich in het zweet te swingen op de aanstekelijke klanken. Al snel is de band terug voor een toegift. Gelukkig, want ‘Pull the Rope’ is prachtig. Een heerlijk optreden, waarbij de al zo mooie plaat in deze atmosfeer nog wordt overtroffen. Een band om gewoon lekker te gaan zien, van genieten en je vooral in de wereld van de Ibibio Sound Machine storten, en wereld waarin het duister nog wordt verjaagd en de lol om samen muziek te maken voorop staat.