VEENDAM – Het vergde een tocht langs Abba Songs, Bolland & Bolland, het Nationaal Songfestival, jazz, soul en pop voor Claudia Robbens haar eigen stem vond. Niet in de zin van dat ze ineens kon zingen, dat heeft ze altijd al prachtig gekund, maar dat ze de liedjes vond die bij haar pasten, die songs waarin ze zich comfortabel voelt, die voelen als thuiskomen en waarin ze tot bloei komt. Haar eerste album verscheen vorig jaar met een mooie soulvolle Americana. Niet voor niets is het album voorzien van de sprekende titel ‘Who You Want To Be’, dat tevens deze Blueprint Session in Van Beresteijn in Veendam het slot nummer was. Een liedje, zo vertelde de Haagse zangeres, dat inderdaad gaat over iemand worden waar jij je blij bij voelt. Voor het zover was dat het slotnummer werd ingezet had Robbens met haar band al een overtuigend optreden gegeven. Dat ging van start met het rustige ‘Head Out of The Water’. Robbens liet gelijk haar warme soulvolle stem van het podium schallen en werd uitstekend ondersteund door haar band met Kim Wijsbeek op gitaar, Dick Hoppe op basgitaar en Ruud de Grood op toetsen en nu en dan ook gitaar, waarbij De Grood en Hoppe ook het charmante achtergrondkoortje vormden. Mooi was ‘Mr Blues’ over die foute man of vrouw die we allemaal wel eens tegenkomen. Lekker bluesy, want dat is ook een onderdeel dat deze allround zangeres beheerst. Haar weg naar de Americana is zonder bewuste keus gegaan. Robbens is met arrangementen van Kim Wijsbeek liedjes gaan schrijven die voor haar gevoel goed waren en hoorde van anderen dat ze een Americana plaat had gemaakt. Een aantal van die invloeden was goed te horen. Een titel als ‘Cherokee’, geeft al de invloed van het Amerikaanse (muziek)landschap aan. Ook in haar keus voor covers blijkt dat. Robbens is, terecht, erg kritisch hierop. Deze keer stond er als afsluiting van de eerste helft van het concert één liedje van iemand anders op het programma. Dat was ‘Walkin’ Blues’, een oude bluesklassieker die net wat meer pit had als haar voorgaande werk, maar toch mooi in het verlengde daarvan lag. Die lijn werd in de tweede helft voortgezet. Mooie vertellingen om de liedjes van betekenis te voorzien. Een rustig verhaal in ‘It plays On’. Een band die de zangeres op het voetstuk zette, maar ook af en toe zelf de gelegenheid kreeg zich te tonen. Liedjes met betekenis, zoals ‘Out Of The Shelter’, dat je voor je liefde ook je neiging om je te verbergen moet overwinnen. En het prettige ‘Life is Sweet’wat een bluesy ode aan het leven is. Het heeft wat omzwervingen gekost, maar Claudia Robbens is muzikaal eindelijk thuis.
Claudia Robbens komt tot bloei
