Een shamanistische Schotse Dwerg uit het spelletje World of Warcraft. Veel mensen zullen de stem van Carrington MacDuffie wel kennen. Is het niet van een spelletje, dan wel van de vele door haar ingesproken boeken waaronder bestsellers en biografieën van Joni Mitchell, Pussy Riot en Jack Kerouac. Naast het lenen van haar stem aan tal van publicaties is het uiteraard ook zeer wel mogelijk dat haar stem bekend voorkomt van tal van albums en EP’s die MacDuffie in de loop der jaren heeft vol gezongen. Zeer recent is uitgekomen de indie pop/ elektronische Americana EP ‘I’m The One’ en nog in de stapel lag ‘Kiss Make Beter’ haar vorige album. Op de EP laat MacDuffie zich begeleiden door gitarist Tim Galloway, toetsenist David Dorn en drummer Grady Saxman met uitzondering van het laatste nummer ‘Oh Because I Couldn’t Have You’ als er een compleet andere band is aangetreden. De EP opent met ‘I’m The One’, een prima nummer met een zware sound en hierover heen de fraaie, vaak omschreven als sensuele, wat donkere stem van Carrington MacDuffie, die direct laat horen waarom ze van haar stembanden een beroep kan maken. Lekker uptempo is dit een sterke opening. Hierna gaat het verder met ‘Glasgow’. Hoogtepunt van het album is ‘Glasgow’ wat een voortreffelijke song is. Net iets rustiger, maar mooi gevarieerd en lekkere tempowisselingen komt dit nummer zeer fraai boven drijven. In ‘I See You In My Dreams’ is het berustender en beschouwender, met een scheutje bombast dat echt wat weet toe te voegen aan deze song. In drie nummers laat MacDuffie zien dat ze als artieste en songwriter een mooie variatie weet te bereiken. Dat is niet anders in ‘The Way You Were Mine’, lekker aangezet met donkere gitaar over de toetsen. Een nummer met een heerlijke dramatiek en naast ‘Glasgow’ het tweede hoogtepunt van deze EP. Of het nu licht aan dat het met een andere band is opgenomen is het juist ‘Because I Couldn’t Have You’ dat minder kan bekoren. Op haar album ‘Kiss Make Better’, werkte Macduffie ook al met Galloway, Dorn en Saxman, maar nu met Tim Denbo op de bas er bij. Ook dit is een fijn degelijk en lekker gevarieerd album, dat van start gaat met het zwoel, haast Frans, aanvoelende titelnummer, met een pittiger refrein, wat langzaam wint aan dramatiek. Kussen blijft het thema in het rustige ‘Red Kiss, Blue Halo’, dat ook een prima tempovariatie kent. Dit album zit ook fijn in mekaar met sterke songs als het poppy ‘Hot Sun Of The Summer’, het bleusy tropische ‘Love Chased Me’ of het pittig rockende ‘Why Can’t He Be You’. Genoeg te genieten dus op dit gevarieerde werk waarbij ‘Rising Sun’, ‘Like Sonar’ en ‘I Let You Kiss Me’ het meest tot de verbeelding spreken.
Carrington MacDuffie – I´m The One / Kiss Make Better
