Caoilfhionn Rose dat lijkt in eerste instantie nogal een tongbreker. Laat echter het niemand in de weg staan om naar haar debuutalbum ‘Awaken’ te gaan luisteren en haar naam spreek je heel eenvoudig uit als Keelin. Het is een prachtige plaat geworden om bij weg te dromen. Schitterende vocalen en lekker dromerige folkpop, maar ook mooie, welhaast verborgen experimenten met invloeden van andere genres en gebruikmaken van moderne technieken. Het begint al heerlijk met het titelnummer ‘Awaken’ dat steeds aan kracht wint. In ‘Unravelled’ is er klein likje retro over gebeitst met wederom die geweldige stem en welhaast een koor als begeleiding. Dat retro gevoel blijft een beetje terug komen in verschillende nummers en maakt het eigenlijk alleen maar mooier. Heerlijk volle folk, flinke mistflarden her en der, maar een prachtige doordachtige instrumentatie en in de liedjes geen spoor van haast, ze komen prachtig en volledig tot ontbloeseming. Met zachte vleugelslagen glijdt de zangeres door het album, met soms, zoals in Shadow of Your Smile’ in de instrumentatie even wat gruizigheid die het liedje karakter geeft en zelfs in dromen zitten scherpe kantjes. Caoilfhionn Rose is momenteel op tournee met de Poolse pianovirtuoos Hani Rana ter promotie van beider nieuwe album. Een mooie combinatie. Wat steeds maar weer blijft overtuigen is haar zang. Soms versterkt met wat galm, zoals in ‘Standstill’, wat veel ruimtelijkheid geeft. Het is een album dat erg knap in elkaar is gestoken en dan ook geen moment verveeld. Liedjes die nog boven het hoge niveau uittorenen zijn ‘Remember’ met een prachtige melancholie. Op het album de tegenpool daarvan ‘Under The Night Sky’ met een jaren sixties psychedelica gevoel en door de zangeres uit het Britse Manchester bedoeld als knikje van erkenning naar haar Liverpoolse collega’s The Beatles en het afsluitende vertellende ‘Raindance’ met sterk drumwerk en wederom erg persoonlijk. Hoewel dat ‘Awaken’ haar debuut is, is de zangeres geen nieuweling. Eerder werkte ze onder meer met The Durutti Column. Het is een album dat zeker niet snel verveeld. ‘Wild Anemones’ als we tegen het einde van het album gaan aanlopen is wederom erg mooi. Ook zo’n liedje waarin ze durft te experimenteren. Geschreven vanuit het standpunt van haar oma heeft ze fragmenten van haar oma pratende in het nummer verwerkt, waarbij een bijtende piano aangeeft dat geen enkel leven rozengeur en maneschijn is. Het is zo’n plaat waar je naar blijft luisteren en steeds weer nieuwe dingen ontdekt. Een dame om te gaan ontdekken.
Caoilfhionn Rose – Awaken
