Camilla Sparksss – Brutal

De in Canada geboren, maar in Zwitserland woonachtige Camilla Sparksss is een bekend gezicht in Groningen. Niet alleen trad ze in het kader van Eurosonic op in Vera dit jaar, maar ook met eerdere optredens als onderdeel van de band Peter Kernel. Barbara Lehnhof staat nu met haar alter ego als de prinses van dark experimental electronic music op eigen benen en bracht met ‘Brutal’ een mooie plaat uit over een verloren liefde. Na twaalf jaar samen Aris Bassetti als paar in Peter Kernel te hebben gezeten en ook het dagelijks leven te hebben gedeeld, kwam daar een einde aan en een periode waarin Lehnhof haar nieuwe status moest verwerken in een heftige periode, waarin ze er in slaagde om zichzelf op nieuw te ontdekken als persoon, muzikant en zakenvrouw en zelfs de muzikale relatie met Bassetti vorm te geven, want hij speelt een belangrijke rol op dit album als meeschrijver aan de liedjes en producer. Op het album treurt, accepteert, daag uit, berust, vecht met, verontschuldigt zich voor en confronteert haar nieuwe plek in het leven. Deze scheidingsplaat begint donker en indrukwekkend met ´Forget´. Donkere spacey synths, waaruit nu en dan de zang van Camilla Sparksss naar voren komt. Het legt de basis van de surrealistische donkere tijd waar Camilla Sparksss zich in terug vond en die met bombast zich aankondigde. Helderder is ‘Are You Ok?’ met een fijn Oosters ritme in de percussie, wat het een heel mooi nummer maakt dat allengs aan tempo wint en steeds meer ontregeld raakt. Schitterend is dan ‘Womanized’, waarin de roep van faam en kosten daarvan op krachtige wijze besproken worden. Poppy en haast een discosound maken het dansbaar. Een sterk punt is zeker de zang van Barbara Lehnhoff. Sultry is de omschrijving in het Engels, omfloerst zouden wij zeggen, maar toch met veel diepte en veel emotie. ‘So What’ is zo’n liedje waarin dat voorkomt met als emotie van dienst onverschilligheid, wat prachtig naar voren komt in dit hoogtepunt van het album. Fraai is ook de identiteit die Camilla Sparksss aan elk liedje meegeeft. Duidelijk uit dezelfde brom, maar met een geheel eigen stem en betekenis. Ieder liedje heeft zijn eigen rol en betekenis in het geheel, wat enorm knap is gedaan. Het zijn ook liedjes die schuren en je vragen doen stellen. Nummers als het prachtige ‘She’s A Dream’ met intens haast gesproken tekstdelen en het met onschuld je in de val lokkende ‘Psycho lover’ zijn daar het bewijs van. Al met al heeft Barbara Lehnhoff er een prachtig album van gemaakt, dat niet eenvoudig behapbaar is, maar in liedjes als intens dromerige ‘Messing With You’ en heftige ‘Walt Deathney’ steeds die wereld blijft schetsen van uit vele kanten met een mooie, heel diverse, muzikale ondersteuning voor het eindigt met ‘Sorry’, waarin ze als krachtige vrouw weder op staat. Een album dat na vele keren beluisteren nog nieuwe inzichten blijft geven. Prima gedaan.