GRONINGEN – Definitief is ook zo voor altijd, maar de mooie indie-folk van bloemenmeisje Inge van Calkar is voorlopig alleen op CD verkrijgbaar en niet op het podium. “Ik was er zo zat van,” vertelt de Groninger zangeres tijdens haar optreden op het EchtErik Festival in MartiniPlaza als ze in haar inmiddels kenmerkende witte jurk, mooi contrasterende met de in zwart geklede band, haar nieuwe alternatieve rockende repertoire speelt. Was de oude Inge fijn, de nieuwe is dat zeker ook. Anders, maar niet minder lekker en ooit zullen Inge 1.0 en Inge 2.0 wel weer samenkomen. De opening van het concert was prima. Met ‘Different World’ overtuigde Van Calkar onmiddellijk. Een lekker vlot en krachtig statement om mee te beginnen en de zangeres had onmiddellijk het publiek bij de lurven. Het plezier spatte van het podium af. Van Calkar, zelf ook regelmatig de gitaar ter hand nemende, heeft bassist Frank Fiedler meegenomen uit haar oude band en laat zich op het podium nu omringen door drummer Thomas Zeevalking, gitarist Joost van der Beek en op synths Rudy Schuitema en dat is duidelijk een formatie met chemie. Was Fiedler, voorheen met staande bas, nu met basgitaar in de oude versie vaak nog opopvallend aanwezig, nu stond hij regelmatig ook voor op het podium mee te rocken. De liedjes van Van Calkar zijn fraai. ‘Imaginary’ sprak erg aan, maar vooral ‘Warpaint’ was het beste nummer dat de formatie presenteerde. In de zang hoor je nog erg goed wat Van Calkar zo’n geweldige indie-folk zangeres maakte, maar dat weet ze prima om te vormen naar de rock. Af en toe een kort verhaal en een mooie afwisseling op de setlijst tussen stevigere en wat rustigere nummers. ‘This is Where My Heart Stands’, was dan zo’n nummer waar het tempo om laag ging, waarna de band weer knalde in ‘River’. Erg fijn gedaan. Van Calkar staat centraal, maar geeft ook de band de ruimte om te schitteren. Zo werd mooi toegewerkt naar het tweede hoogtepunt van deze avond met ‘Animals’. Af en toe mag de zangeres ook best nog wat meer inhoudelijk in gaan op haar liedjes om het ook op deze manier nog wat meer kadering te geven, maar heerlijk is hoezeer ze het plezier hervonden heeft, een nieuwe richting heeft gezocht en gevonden en dat alles lekker bij het publiek neerlegd. Het afsluitende ‘Try to Say’ kwam dan ook veel te snel.
Bloemenmeisje Inge van Calkar wordt definitief rocklady
