WARFHUIZEN – Als je bijna anderhalf uur lang rustige Indië Folk liedjes speelt van het donkere soort, moet je van goede huize komen om het publiek zo lang muisstil te boeien. Die goede huizen staan in Rotterdam, want daar komt Bear Valour vandaan en deze formatie wist moeiteloos de toeschouwers aan zich te binden. Bear Valour, voorheen aan de weg timmerende onder de naam Book of Eli, gleed met een stemmig intro het bewustzijn van de toeschouwers in voor met ‘Soaked’ de stroom van emoties op het publiek werd vrijgelaten. Het intro heeft daarbij een mooie functie om even als buffer te dienen tussen de schuivende stoelen en draaiende mensen die zich even kunnen instellen op een band op het mooie buitenpodium van Roodehaan in Warfhuizen. Dat Bear Valour in het Groningse schermer kon beginnen was te danken aan een optreden van de formatie op een Dox Showcase tijdens Eurosonic, waar programmeur Teus en zijn adviseuse Karin de Rotterdamse band ontdekten en nog tijdens het concert besloten dat dit prachtig zou passen op een zomeravond aan het Reitdiep, op een moment dat de dag gaat slapen en het donker zich verdiept. De sfeer was daarbij eigenlijk direct geladen. Bear Valour was, aldus zangeres Aileigh Awad, geïntimideerd door de stilte en aandacht waarmee zo’n tweehonderd mensen zaten te luisteren naar een liedje als ‘Bathe in Blue’ dat voorzichtig begint, maar dan zich steeds krachtiger weet te ontwikkelen. Daarna terug in de stemmigheid met het zoekende ‘Your State Of Mind’ en dat werd doorgetrokken in ‘Search the Night’ dat iets minder uit de verf kwam. Hierna werd via het prachtige ‘The Garden’ naar het fantastisch mooie ‘Take me Home’ toegewerkt. Naast de sfeervol en mijmerend zingende Awad heeft de band ook in Linda Visser en Sherida Alberga twee prima achtergrond zangeressen die vooral in ‘Nightshade’ uit die schaduw van Awad mochten stappen. Daarnaast bestaat dit dromerige gezelschap uit Josha Stibos, Erwin Pronk en Eddie Meijers. Gedurende die hele tijd blijft het spannend en dat is omdat het liedjes zijn met suspense. Het zijn songs met iets ontregelends in hun pracht. Die je op je tenen houden en je langzaam besluipen. Liedjes als een zwartwit film, waarvan je weet dat elk moment vanuit de schaduwen kan worden toegeslagen. In elk liedje zit iets wat schuurt, iets wat net even onverwacht is en waarbij het besef er is dat alleen langzame mooie liedjes net te weinig is, maar zo blijft de band fier overeind. In haar rol als spreekstalmeester kan Awad nog groeien. Inhoudelijk werd alleen ‘Laura’ toegelicht en dat gebeurde met een te lang verhaal. Het liedje zelf over een Belgische kasteelvrouwe waar de band ooit optrad was dan wel het absolute hoogtepunt van het optreden met het daarop volgende ‘Wolf’s Howl’ daar fraai bij betrokken. Beide erg mooi, maar ook met een heerlijke muzikale invulling met de grote staande bas van Eddie Meijers in een erg fraaie rol. Met ‘Golden’ een een adempauze voor met ‘Shed My Skin’ nog zo’n fantastisch nummer de nacht in fladderde. ‘Oceans Away’ was de afsluiting en diende vooral om het publiek weer op aarde en in de werkelijkheid van een Zomerse avond in Warfhuizen te laten terug keren. Bear Valour blijft een prachtige Nederlandse band die hopelijk nog veel verder groeit.
Bear Valour brengt de schaduwen tot leven
