Van liedjes over slechte kapsels en een onderscheiding als beste schoolband tot een prachtig diep album voor de echte luisteraar. Bea Troxel heeft een lange weg afgelegd en die weg gebruikt om zichzelf om te vormen tot een heerlijke artieste met wat te vertellen. Binnen tien tellen maakt Bea Troxel indruk op haar debuutalbum ‘The Way That It Feels’ met mooie folk en singersongwriter muziek. Een sterke binnenkomer is ‘Delta’ rustig met zeer fraaie en intense zang en een diepgang die er mag zijn. Hallo, mijn naam is Bea Troxel en hier ben ik. Die pracht trekt Troxel door in ‘Greyness’. Wat kan Bea Troxel mooie liedjes schrijven. Dat doet ze al jaren overigens. Al op jonge leftijd waagde ze zich aan dit nobele vak en op High School vormde ze met nog twee meiden Bea, Rita, and Maeve. Een zeer succesvolle band wiens liedjes zelfs werden gecovered door artiesten als Thao Nguyen. Nu alleen en op eigen benen weet Troxel, na diverse verhuizingen weer neergestreken in Nashville, moeiteloos op dit album een negental fraaie composities neer te zetten. Allemaal sterke en boeiende luisterliedjes. Het mooiste nummer is ‘Call Me Mother’. Enorm sterk en emotioneel met die indrukwekkende stem van Troxel. Opmerkelijk genoeg is het titelnummer ‘The Way That It Feels’ wellicht nog het nummer dat het meest is opgetuigd, maar het minst weet te overtuigen. Op het album laat Troxel zich bijstaan door violiste Rita Pfeiffer, John Cochran op diverse instrumenten, waaronder de electrische gitaar en orgel, Matthew Singler drumt mooi bescheiden, op pedal steel Luke Schneider en achtergrond zang is van Christa Cohen. Mooi is op het einde ‘Let Them Know’ en prachtig het afsluitende ‘Joyfull’. Een heerlijk luister album, met veel prachtige nummers en een enkel nummer dat minder bekoord. Vooral als Troxel de diepte in haar stem optimaal weet te benutten is het fenomenaal. Een album om steeds maar weer te beluisteren.
Bea Troxel – The Way That It Feels
