Het zijn de grote vragen van het leven en uit haar eigen bestaan die Banoffee zich stelt op haar debuut album ‘Look at us now Daddy’. Het is de vraag van waarom. Wie ben ik en wat doe ik hier. Wat is de betekenis van dit alles en daarnaast pakt ze ook nog even op dit prachtige album de generatiekloof aan en haar relatie met haar vader en is ze uitgesproken over LGBT rechten. Dat is nogal wat om in een album allemaal ten berde te brengen en dat is soms te horen en maakt het bij tijden prachtig, maar ook onevenwichtig. Banoffee is de in de Verenigde Staten wonende, maar uit Australië afkomstige Martha Brown. Banoffee lief zeven jaar geleden met een single voor het eerst van zich horen. Lang bleef het daarna stil. In die tijd verhuisde, toerde ze met Charli XCX waar ze synths speelde tijdens een toer met Taylor Swift, Stortte mentaal in en gebruikte eindelijk haar ervaringen en verdiende centjes om dit album op de wereld te zetten. Het is een album vooral over overleven en jezelf een toekomst kerven. Dat maakt het ook zo’n urgente plaat. Het verschil tussen de teksten en de vrolijke pop en synth deunen op dit album contrasteren sterk. Een eerste beluistering zet de onoplettende luisteraar op het verkeerde been, hoewel ook dat geeft het al het gevoel dat het schuurt met een a-typische aanpak. Het speelse van bijvoorbeeld een openingstrack als ‘Tennis Fan’, met een bijdrage van Empress On, wat prettig en gemakkelijk klinkt botst later met andere veel zwaardere nummers, hoewel de zangeres al in de opening er op wijst dat ze geen spelletjes speelt. Op het aantal momenten zijn er korte interludes van onder of net iets langer dan een minuut, zoals na het eerste nummer ‘I Lied’ en ‘Don’t Go Sharing Your Clothes’ en ‘I Let You Down’ die het album verbinden en hoop bieden. Ernstiger van toon is ‘Fuckwit’, wat dan weer wat luchtiger verder gaat in ‘One Night Stand’, wat overigens een prachtig liedje is. Het zet je mooi op het verkeerde been. Een mooie, soms net iets te monotone stem, maar prachtige synths, maken dit album muzikaal de moeite waard. ‘Count on You’ is zo’n nummer waarin de zang prachtig is met een net iets warmere toon met meer rock invloeden en sterk gitaar spel. Fijn is ‘Contagious’ dat een moment van meer rust is en ‘Chevron’ is een roadsong die een tragische wending krijgt en wanhoop bevat. De crux van het album ligt echter in het schitterende gespannen ‘Permission’ en de volgende bevrijding in ‘This is For Me’ om na de felle rap met de rapper Cupcake in ‘Ripe’ hoopvol en vol vergeving te eindigen in ‘Look At Us Now Dad’ waarin ze haar vader direct aankijkt en toezingt. Een zwaar album met een mooie lichte toon en uiteindelijk toch met de hoop op vergeving en genezing met de nadruk duidelijk in de tweede helft van het album.
Banoffee – Look at us now Daddy
