Loading...
Recensies 2023

Asman! onderbreekt pensioen voor jubilerend Nijend24

ANDEREN – De band Asman! was ooit de eerste band die bij Raph en Ingrid in de huiskamer stond in wat nu het podium Nijend24 in Anderen is. Tijdens een bezoek aan Den Haag was Raph Bode in aanraking gekomen met het fenomeen huiskamer concerten en om een kort verhaal nog korter te maken, niet veel later stond in een huiskamer in Anderen de band Asman! te spelen voor een avond die naar meer smaakte. Dat was 12,5 jaar geleden. Sindsdien is Asman! met pensioen gegaan, maar bloeit Nijend24 als nooit te voren en is het uitgegroeid tot een professioneel podium waar menig Nederlandse artiest, en een uitverkoren buitenlandse gast, van naam en faam inmiddels heeft mogen optreden. Wat is er mooier om zo’n mijlpaal te vieren dan om zo’n eersteling nog eens terug te vragen. De heren van Asman! haalden hun podiumoutfit uit de mottenballen en klopten hem stofvrij, in zoverre ze niet op andere wijze nog actief zijn, bleken de hits uit het verleden nog niet vergeten, doneerden de opbrengst aan een goed doel en spraken, of zeg maar dwongen, af dat ze over 12,5 jaar nogmaals bij het dan 25 jarig jubileum zouden spelen. Twee optredens in Nijend24 gaven de indruk dat het pensioen wellicht wat prematuur was en ter heroverweging mag worden gesteld voor in ieder geval incidentele optredens. De chemie onderling en met het publiek was er nog volop. Asman! was altijd een meer theatraal gezelschap, maar groeide in de vijftien jaar dat de band echt actief was uit tot een serieuze nederpopband met landelijke uitstraling die het podium deelde met Acda & Munnik en Blof. De kern van de formatie bestond en bestaat uit Arwin Warners op zang en mondharp, Jason Staal op toetsen en zang en Robert Jan van Hoogdalem op gitaar en zang. Voor deze reünie werden ze ondersteunt door Steven van Hoogdalem op cello en bas. Mooi trapte het viertal af met ‘Haar Tuin’, waarin het Staal was die de zang voor zijn rekening nam. Staal die tegenwoordig onder eigen naam op het podium staat maakte er met ondersteuning van de rest een fraai begin van. Hierna wisselde de zang voortdurend van microfoon. Arwin Warners toonde zich een goede zanger met een fraai rauw emotioneel randje en Robert Jan van Hoogdalen, tegenwoordig countryzanger Robert Weston, heeft een prima verhalende kwaliteit in zijn zang. Via ‘Lucht’ en ‘Vervlogen Tijden’ kwam de setlijst uit bij ‘Vertel het me Niet’ waar Van Hoogdalem deze kwaliteiten kon ten toon spreiden, terwijl Staal hier zijn pianospel fijn etaleerde. Het zwaartepunt zat in het midden van de set met prachtige nummers als ‘1995’ en met Steven van Hoogdalem voor het eerst op cello in ‘Herinnering geweest’, waar na een vlottere song, nogmaals in ‘Geen Winter’ het prachtig werd met Arwin Warners op de melodica. Om even later rustig te eindigen voor de pauze met het mooie ‘Bijna voor elkaar’. Bij de één speelde de zenuwen iets meer een rol dan bij de ander, maar muzikaal was dit nauwelijks merkbaar en vooral met veel humor en anekdotes werden de liedjes aan elkaar gepraat en het publiek er soms zelf letterlijk bij betrokken. Gastvrouw Ingrid kreeg twee bandleden op de knieën voor haar in een aubade. Na de pauze even een intermezzo met het Drentse duo John & Nienke die later dit jaar nog een eigen avond hebben in Nijend24 en samen met Jason Staal een speciaal lied brachten voor de uitbaters, waarna het na de pauze op de zelfde ingeslagen weg voort ging. Veel jolijt op het podium, waarbij soms de grens werd opgezocht, maar het ook mooi een toevoeging bleef en niets afdeed aan de show. Een dun lijntje waar het moeilijk op balanceren is, maar ze hierin met fijne zelfspot en nu en dan een vriendelijk grapje ten koste van de jubilaris er toch mooi op dat touw bleven. Mooie liedjes waren er ook. Het prachtige ingetogen ‘Klaar met de Clichés’, het mooie ‘Zij heeft het’ met verschillende zanglijnen, ‘Vanzelf geen leugens’ met fraai cello spel en vooral ‘Laat het Maar’ en ‘Volle Maan’ waren prachtig. Een geslaagd optreden en wie weet is er toch weer een vuurtje in de koude Asman! oven, om weer eens samen een liedje te schrijven, een show te doen en niet wachten tot over 12,5 jaar. Dit is te goed, te vermakelijk en te fijn om zo maar weer te laten versloeren. Wie weet waar een jubileum wel niet goed voor is. Ooit namen ze afscheid met de voorstelling ‘Voor nu is het Klaar’ in 2015, dat nu is straks tien jaar terug.