OENTJERK – Amy Speace is het Britse deel van haar toernee aan het afronden. Ze is op weg naar Leeds voor een concert dus de beschikbare tijd is kort. De Amerikaanse maakte bij eerdere optredens in Nederland al veel indruk, onder andere in Borger waar ze een ‘double bill’ had met Cara Luft en BJ Baartmans. Prachtige liedjes. Via Leeds voert haar weg haar nu naar Oentjerk, waar ze in het kader van Folk in de Walden in de Stania State zal optreden op 12 april. Ze komt met haar nieuwe album ‘That Kind of Girl’ onder haar arm. Voor de echte Amy Speace fans is er dit jaar ook nog haar project Applewood Road, samen met de Britse Emily Barker en Amber Rubarth. Genoeg om over te praten, te weinig tijd om alles te behandelen.
Folkmuziek, net als bijvoorbeeld Country, is het vertellen van verhalen”, begint Amy Speace. “Ik ben een verhalen verteller. Het is een beetje als schilderen. Het is impressionistisch. Soms zijn het de zaken die ik niet vertel, die eigenlijk de hele waarheid vertellen.” Inmiddels is Amy Speace een gelouterd artieste met een groot repertoire. Dat was niet altijd zo vanzelfsprekend. Aanvankelijk ging het de richting van het theater en de film op. Overigens kwam Amy Speace wel al heel vroeg in contact met de muziek. “Ik begon met piano spelen op het gehoor toen ik een jaar of drie was. Ik was vijf toen ik daadwerkelijk ook les ben gaan volgen op de piano. Op mijn tiende speelde ik klarinet, Op mijn veertiende tenorsaxofoon. Muziek was iets wat ik begreep. Ik heb zangles gehad gedurende de hele tijd dat ik studeerde.” Toch had het lang de schijn dat Shakespeare er met Amy Speace vandoor zou gaan en niet de muziek. Na haar schooltijd toerde Speace als actrice in het National Shakespeare Company. Een met eer ingelegd genootschap. Na haar verhuizing naar New York legde de zangeres zich toe op acteren in films en in Broadway producties en had uiteindelijk zelfs haar eigen theatergezelschap. Uiteindelijk kwam toch de muziek weer prominent in haar leven. “Ik heb nooit liedjes geschreven tot ik op een gegeven moment een gitaar in handen kreeg. Ik was net twintig en studeerde in New York City acteren aan The National Shakespeare Conservatory. Ik had wel altijd al geschreven, dus eigenlijk was het wel heel vanzelfsprekend dat ik mijn weg zou vinden naar het schrijven van liedjes. Ik begon met een instrument te pakken waar ik de ballen van begreep om een liedje mee te schrijven. Ik heb nooit les gehad op een snaarinstrument. Een gitaar voelt verticaal, elk ander instrument horizontaal.”
Critical Acclaimed noemen ze het in de Verenigde Staten. Amy Speace heeft de hoogste lof gehad voor haar kwaliteiten als liedjesschrijster en zangeres. Tijdens haar acteer periode begon de zangeres gedichten op muziek te zetten en ontdekte zo dat ze zich het meest creatief kan uitleven in het schrijven van liedjes. “Alles is een onderwerp voor een lied”, diept Amy Speace het onderwerp verder uit. “Ik steel de hele tijd ideëen van de wereld om me heen. Je moet ontdekken hoe je het best in het verhaal kan komen. Dat is meestal via het centrum van de waarheid. Ik kan je niet vertellen hoe een liedje precies wordt geschreven. Je hebt een idee, je vindt de waarheid, je vindt een ritme, je ontleedt de waarheid met dat ritme en voegt melodie en groove toe. Dan gooi je er nog wat elfenstof bij en een handje geluk en er wordt een lied geboren.”
De tijd begint al te dringen en het is duidelijk dat lang niet elk onderwerp aan de orde zal komen. Het onderwerp komt op Nashville. Een stad vol muziek. “Ik ben geboren in Baltimore, maar heb daar eigenlijk nooit gewoond. Ik ben opgegroeid op veel plaatsen. We verhuisden veel. Ik beschouw mezelf niet als afkomstig uit Baltimore. Ik heb twintig jaar in New York gewoond. Dat is de langste periode dat ik ooit in één plek heb gewoond. Ik woon nu in Nashville. Een lieflijk klein stadje met een bruisende culturele gemeenschap. Het is meer dan country muziek. Alle cultuur floreert er. De energie van de stad is zowel oud als jong. Er moet wel iets in het water zitten. De beste schrijvers wonen in die omgeving. Het heeft te maken dat Nashville in het zuiden ligt van de Verenigde Staten. Er hangt een creepiness, een gothische lieflijkheid aan het Zuiden. Er is historie dat als mos aan een boom kleeft. Het is daar allemaal in de openheid. De armoe, de historie, de vooringenomenheid, het religieuze fanatisme, gospelmuziek en de blues en bluegrass en de gefritueerde kip en de zoete thee. Het ligt er allemaal op een picknicktafel.”
De onderwerpen zijn nog lang niet op. Haar verwachtingen van de toer. Haar nieuwe album dat vorig jaar verscheen en haar nieuwe project Applewood Road. Het zijn verhalen die nog even moeten wachten om te worden verteld, want de tijd wel en een nieuw publiek wacht op Amy Speace. Maar één ding is zeker. Amy Speace is nog lang niet uitverteld.