Loading...
Recensies 2016

Wine & Willow tonen belofte

LEEUWARDEN – In de prachtige Prinsentuin in Leeuwarden staat een schitterende muziekkoepel waarin de hele zomer prachtige zondagmiddagconcerten staan gepland. De eerste gelegenheid dit jaar was het Fries Straat Festival met Wine & Willow. De Friese formatie van Liessanne Schenkkan en Jord Brinkhuis stond dit jaar al op Sardinie en in Finland en wacht volgende week de Finale van de Kleine Prijs van Friesland, maar bleek ook in het zonnetje van de Prinsentuin uitstekend tot hun recht te komen met hun af en toe tegen de pop aanleunende americana. Het begon erg rustig met de cover ‘Arms of a Woman’ van Amos Lee. Een mooi klein gehouden liedje en op diezelfde rustige toon ging het voort in het gevoelige ‘Grow Old’ en het publiek werd helemaal in slaap gewiegd met ‘Lullaby’. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Qua setopbouw mogen Wine & Willow nog wel even sleutelen. Gelukkig kwam er met ‘Unlabeled Love’ vaart in de zaak en werd het publiek weer wakker geschud. Overigens waren die eerste drie liedjes en dan vooral ‘Grow Old’ prachtig, maar zouden beter tot hun recht komen ingebed tussen vlottere nummers. Het hoogtepunt van het concert was ‘Overdue’. Een nummer waarin, niet alleen muzikaal een duo, maar ook in het dagelijks leven een stel, Liessanne Schenkkan en Jord Brinkhuis een voorschot hadden genomen op een mogelijke verbreking van de relatie. Gelukkig is het stel nog bij elkaar, maar als het dergelijke mooie liedjes op gaat leveren mogen ze in de categorie ‘wat als’ ook nog eens gaan nadenken over ander mogelijk leed en ongeluk dat in het verschiet kan liggen en dat als uitgangspunt nemen voor hun liedjes. ‘Overdue’, was een prachtige song waarin de uitstekende samenzang tussen beide volledig tot zijn recht kwam. Een pareltje. Met de Lady Antebellum cover ‘Need You Now’ had Wine & Willow een uitstekend gekozen cover die net even dat vuurwerk bracht wat nodig was binnen de perken van de stijl van het Frieze duo. Beide toonden zich prima vertellers, hoewel er af en toe tijdens het stemmen van de gitaar van Brinkhuis een stilte viel. Juist op zo’n moment kan wat meer worden verteld over de achtergrond van een liedje en zo het publiek er nog meer bij betrekken. Het droeve maar erg aansprekende ‘Ember’ was het laatste nummer van het duo die her en der nog wat moeten schaven, maar al erg aansprekende muziek maken.