GRONINGEN – Bij het uitbreken van een warme zomer plofte het recensie exemplaar van het nieuwste album ‘Never Better’ van de Canadese band Wild Rivers op de mat van de muziekpers en niet veel later was het ook verkrijgbaar bij alle platenzaken. Hij is weer voorbij die lange zomer, die zomer die begon zowat in mei. We dachten dat er haast geen einde aan zou komen, maar nu is die zomer al weer lang voorbij, hoewel… Als de winterjassen weer uit de kast komen is het traditioneel de laatste jaren tijd voor Take Root in De Oosterpoort in Groningen, maar de openingsact van dat festival was Wild Rivers en dus werd de soundtrack van de zomer nog even verlengd. Het was dan ook genieten van de prachtige muziek van deze Canadezen die met een sterk optreden zich uitstekend lieten zie op het festival vol Americana en daar paste de Indie folk, met invloeden van pop en rock, van Wild Rivers uitstekend bij, hoewel de echte Americana liefhebber wellicht het wat al te swingend vond.
Wild Rivers is een formatie die al jaren meegaat, maar ook de nodige beren op de weg is tegen gekomen. Op de universiteit in Toronto in Ontario. Leerden vocalist Devan Glover en gitarist en zanger Khalid Yassein elkaar kennen en begonnen muzikaal samen te werken. Korte tijd later werd dit duo versterkt met Andrew Oliver op gitaar en synths. Deze samenwerking als Wild Rivers, kreeg zijn beslag in het album ‘Wild Rivers’ dat in 2016 uit kwam. Vervolgens werden in de volgende jaren de EP ‘Eighty-Eight’ en ‘Songs To Break Up To’ en werd vooral veel opgetreden. De echte doorbraak kwam na het uitbrengen van het tweede studioalbum ‘Sidelines’ in 2022. Een jaar later werd de formatie genomineerd voor een Juno als Breakthrough Group of the Year en werd met The Chicks en Noah Kahan internationaal opgetreden. Er verschenen in 2024 twee goed ontvangen albums met ‘Never Better’ en ‘Better Now’ en de invitatie om op Take Root te spelen.
‘Never Better’ is de opening van het gelijknamige en zeer aan te raden album en ook in Groningen vormde dit het eerste punt op de setlist na het intro. Een typisch Wild Rivers nummer. Prachtige harmonieën, vlot en uptempo, groovy met een fijne baslijn en achter dat alles verborgen een verhaal over een relatie met de nodige strubbelingen en problemen. Heerlijk is het als de harmonieën even plaatsmaakt voor individuele zang. Een dijk van een lied en wat een mooie swingende opening van Take Root. Het krijgt een prima vervolg in ‘Bedrock’. Een song die zich langzaam open vouwt en steeds meer aan tempo en stevigheid wint. De opening wordt afgesloten met een ode aan onze hoofdstad ‘Amsterdam’. Het blijkt één van de favoriete steden van de Canadezen. In het door Devan Glover gezongen nummer weet ze het heel gevoelig en prachtig te maken. De band is gezegend met verschillende prima vocalisten waaronder Glover, die als Devan nu en dan ook pop en R&B solo uitbrengt. De opening is de aanloop naar veel moois. ‘Wandering Child’ maakt indruk. Een lied, dat mede gaat over de toestand in de wereld en of je er nu wel een kind in wil laten opgroeien. Aanvankelijk wordt de sensibiliteit van ‘Amsterdam’ in dit kleine liedje doorgetrokken, maar als de band dan invalt wordt het prachtig en groots. Een zelfde aanpak is er in het piano stuk ‘Backfire’, wederom gezongen door Glover. Een ballad die mooi de emotie pakt, maar ook dan prachtig een stevigere progressie heeft. De songwriting en de arrangementen zijn duidelijk goed voor elkaar. Een aantal bandleden mag even rusten voor ‘Neon Stars’ over de goede oude dagen in film, prachtig tweestemmig gezongen en ‘Long Time’, een weemoedige break-up song. De band komt terug voor de lekkere meezinger ‘Cave’ en Khalid Yassein heeft de leadzang in het heel fijne ‘Speak too Soon’ met een sixties vibe. De band blijft ook naar het einde van de show elke seconde overtuigen. ‘Heart Attack’, volgens de steeds mooie inhoudelijke introducties die het goed mogelijk maken voor het publiek om ook emotioneel te investeren is ‘Heart Attack’ een happy love song, is een heerlijk duet. ‘Thinkin’Bout Love’ is dan weer gevoeliger en vol emotie in deze mooi opgebouwde setlist waarin dit nummer één van de hoogtepunten is voor met het uptempo ‘Stubborn Heart’ een verrukkelijke opening van Take Root wordt afgesloten. Een prachtige keuze voor deze band die wellicht nog niet die grote naam heeft, maar bewijst dat ze meer dan de moeite waard zijn en voor de liefhebber van indie folk een must zijn. Een prachtige show, met mooie catchy songs, maar ook emotionele momenten, gebracht door gerijpte muzikanten.