Het is het eerste album dat The Barker Band uitbrengt na het overlijden van Lenny Barker en het overkoepelende thenma van ‘The land we Hold Dear’is dan ook afscheid nemen, verlating en verlies, vaak in een nautische setting. In liefst 16 liedjes weet de band vaak precies de roos te raken met hun interpretatie van folk met vele invloeden van onder andere rock en bluegrass. Het album begint sterk. Prachtige liedjes als ‘The Fishing Song Part 1’, ‘The Fishing Song Part 2’, ‘You Took The Best Of Me’ en ‘Didn’t Leave For Sea’ zijn erg sterk. Krachtig en met vooral de erg mooie stem van zangeres Nella Johnson worden de emoties fraai er ingelegd, zonder ook maar een moment sentimenteel te worden. Een enkel nummer weet minder te overtuigen. ‘Cry, Cry, Cry’, bijvoorbeeld is zo’n nummer dat niet beklijft, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door bijvoorbeeld ‘Polly’ of ‘Take My Love’. Het album is rijkelijk voorzien van instrumentatie met onder andere viool, mandoline en banjo, naast vaste gasten als gitaar en drum. Het geeft een mooi vol geluid zonder dat het druk wordt. Af en toe zingt Jake Barker mee en dat doet hij meer dan adequaat, zonder de zeggingskracht te hebben van Nella Johnson. ‘The Land We Hold Dear’ is daarmee een prachtig eerbetoon aan Lenny Barker geworden met als mooiste liedje wellicht ‘Metals & Stones’. Zeer gevoelig gebracht. Het is een eerbetoon met uitstekende muziek die voor de liefhebber van folk met punch zeker zeer gewaardeerd zal worden.
The Barker Band – The Land We Hold Dear
