FEERWERD – Om bij de kerk van Feerwerd te komen moet je over de brug die de oevers van het Oldehoofsch kanaal met elkaar in verbinding brengt. Het kanaal ontsluit de haven van Oldehove en komt uit in het Aduarderdiep dat op zijn beurt in verbinding staat met het Reitdiep en het als je dan naar het zuiden koers zet komt je uit in het Prinses Margriet kanaal. Water stroomt door één van de mooiste streken van Nederland, het Middag-Humsterland langs prachtige wierdedorpen als Ezinge en Feerwerd met een geschiedenis die terug gaat naar 840. In de kerk van Feerwerd stoomde het ook. Lily Kiara & The River liet hun muziek stromen tijdens een optreden in het kader van Jazz in Feerwerd. Danseres en singer songwriter Lily Kiara is absoluut te weinig in het Noorden te zien. Een tiental jaren geleden maakte ze met twee optreden in Noord-Groningen een diepe indruk en deze zomer was ze samen met The River te zien tijdens de jazz fietstocht die vanuit Groningen rondom het Reitdiep langs fijne concerten voert. Een buitenkans dus om het gezelschap aan het werk te zien en de kerk in Feerwerd vulde zich, ondanks het prachtige haast zwoele weer, tot de nok.
Lily Kiara is al jaren muzikaal actief. In het begin van deze eeuw bracht ze al het album ‘No Alibi’ uit en daarna verschillende EP’s en in 2008 het album ‘On This Ground’. In een ongehaast tempo, want naast muzikant is ze ook danseres en werkt als craniosacraal therapeut. Het optreden in Feerwerd in 2025 kan niet los worden gezien van het uitkomen van het album ‘The Swim Sessions’ van The River in 2015. De band bestaat naast de zangeres uit Felicity Provan op trompet en zang, Michael Moore op diverse klarinetten, Joost Buis op trombone en lap steel gitaar, Paul Pallesen op elektrische gitaar, Michael Vatcher op drums en percussie en dichter en voordrachtskunstenaar Julyen Hamilton. Mensen die elkaar ontmoeten in het Amsterdamse circuit van jazz improvisatie. Zelf bracht Lily Kiara een jaar later het meesterwerk ‘Fishing in the Field’ uit. Een fantastisch album. Daarna bleef het muzikaal een poos stil tot in 2022 ‘Roses’ ( The New Orleans Sessies) uit werd gebracht.
Na de aankondiging valt even een stilte. Lily Kiara kijkt verwachtingsvol om zich heen wie nou begint en dan zet The River in en niet veel later stromen de noten en klanken door de kerk. Eerst een stukje improvisatie, maar daar prachtig op aangesloten het eerste nummer dat van Kiara zelf is ‘Reminder’, waarbij The River zich transformeert, voor dit rustig verhalende folky nummer, in prachtige begeleidingsband en als dat over is stapt Julyen Hamilton naar voren met een gedicht, waarna de cyclus opnieuw begint met een improvisatie die dan toewerkt naar ‘Birds’. ‘Birds’ is een wat meer uptempo nummer met prachtige intensiteit met mooie zang en een prima vocale ondersteuning door Provan, terwijl Michael Moore op klarinet mooie accenten zet. Na een wat schellere improvisatie weer zo’n voortreffelijke song met ‘The Source’ en mooi trombone spel van Joost Buis die in andere nummers prachtige bijdrages levert op lap steel. Geen concert is hetzelfde bij Lily Kiara & The River. De volgorde van de liedjes is losjes en Kiara speelt wat op dat moment logisch lijkt en aansluit op de improvisatie. Het vergt het nodige van The River die echter steeds naadloos de zangeres volgt. Het geeft het vloeiende karakter van het optreden aan, van gedicht naar improvisatie stroomt het, haast zonder onderbrekingen en op natuurlijke wijze verder in de tijd. Ook de gedichten van Hamilton krijgen een zachte muzikale begeleiding en nu en dan is er ruimte voor een applaus van het dankbare en muisstille publiek. De liedje zijn eigenlijk allemaal even prachtig en uniek. Het eigen karakter van nummers als ‘Peace’ en ‘Between Dog and Wolf’ wordt mooi geaccentueerd. Een, wat lange, pauze en daarna is het even weer settelen, maar met songs als ‘Mother Mother’ en ‘Proud/Hope’ is al gauw weer erg mooi. Slechts een enkele keer vertelt Lily Kiara iets, maar dat gaat eigenlijk nooit over haar liedjes, maar zijn meer dienstmededelingen. Je mist het niet. Tegen het einde worden de liedjes een mooie mix van net wat robuuster, onderbroken door het gevoelige ‘Inside the Rain’ dat a capella gezongen werd samen met Felicity Provan, en het a capella van start gaande, waarna de band bijvalt ‘This Song’. Het eindigt met het rustige ‘Never Heard You Sing’. De kerk explodeert in een staande ovatie. Een prachtig optreden welke dit eerbetoon meer dan verdiende.