Loading...
Recensies 2016

Sonya Heller zet je prettig op het verkeerde been

STEENDAM – In elk liedje van Sonya Heller zit een onverwachte wending. Het hield het publiek scherp tijdens het optreden van de singersongwriter uit New York in Steendam op het podium Peter & Leni. Steeds als je denkt dat je weet welke richting een lied uit gaat, komt er ineens een onverwachte versnelling of een andere intrigerende wending. Prachtig gedaan van Heller die erg sterk aan haar optreden begon. Met mooie liedjes als ‘Long Way Home’, iets dat je echt voelt als er een oceaan tussen je verblijfplaats en je thuis zit. Het liefdesliedje ‘I Do’ en vooral het uitzonderlijk mooie ‘Wild Water’. Een liedjes geschreven tussen hoop en vrees terwijl de orkaan Sandy probeerde het dak boven het hoofd van Heller af te scheuren en de winderige en waterige klauwen in de artieste te slaan. Dat gevoel, het grillige van de storm, de angst had Heller op prachtige manier gevat in dit lied. Het hoogtepunt van het optreden van Heller, hoewel ze ook in de rest van de avond met mooie liedjes bleef strooien, zoals voor de pauze ‘The Door’ en ‘Save us All’. Heller heeft een kenmerkende zang. Hoog en soms tegen het ijle aan, maar ook erg jazzy en ook dat was weer zo’n contradictie die het concert mooi en verrassend hield. Veel verhaaltjes werden met een mooi verhaal bij het publiek geïntroduceerd, zonder dat de verhalen storend waren of de overhand kregen. Sonya Heller blek een fijne gitariste die haar eigen liedjes mooi in de muzikale verf zette. Na de pauze begon ze met een statement in ‘Before the Storm’. Een protest lied over hoe we de aarde behandelen of beter gezegt mishandelen. Na ‘Looking for the Sun’, het meest traditionele liedje van de avond, volgde een liedje over Moeder Maria in ‘Mary Mary’ en een liedje over haar eigen te vroeg overleden moeder ‘The Mother’ waarmee ze de tweede helt van het concert een duidelijk thema mee gaf. Of die moeder het eens zou zijn met een ‘Traveling Troubadour’ met in elke stad een andere schat, werd in het midden gelaten en was daarmee, mede dankzij het mondharmonica spel van voor de gelegenheid op het podium gekomen collega Jean Mann in dat nummer een mooie afsluiting.