EMMEN – Het is altijd een sterk punt als je in je instrumentatie de nodige mogelijkheden hebt tot variatie. De Doetinchemse Snow Coats hebben dit goed begrepen en dus komt naast het reguliere instrumentarium van twee gitaren, bas en drums ook met enige regelmaat de banjo, de mandoline, extra percussie of de mondharmonica ten tonele in het Atlas Theater in Emmen, waar de Popronde deze heeft heeft geprogrammeerd. Het begint direct goed in het openingsnummer ‘High Tide’ waar de banjo in de vaardige handen van Daan Ebbers een extra laag toevoegde en de band net iets wist te onderscheiden van de meeste indie folk bands. Naast Daan Ebbers en zijn tweelingbroer drummer Joost Ebbers bestaat de formatie uit zangeres Anouk van der Kemp en bassist Frank Peters. Een fijn en goed op elkaar ingespeeld gezelschap. Mooi is ook ‘Bear with Me’ dat op de verfrommelde setlist staat. De band wil kijken of het de volledige popronde kan uitspelen met hetzelfde papiertje waarom de nummers staan. Daar is echter één aanvulling op, want twee weken voor het optreden in Emmen is ‘Feel The Undertow’ geschreven en dat is direct in de set ingepast. Wat dan wel al aan het opvallen is, dat veel van de nummers in de basis hetzelfde tempo hebben. Dat is nog wel een punt, waaraan veel meer variatie mag worden toegepast, hoe lekker de liedjes ook zijn, want hierin is de variatie te gering naar met name wat rustigere nummers. Met meer variatie in tempo krijgt ieder nummer ook veel meer kadering, helemaal omdat de band lang niet elk nummer ook aankondigt. Met ‘New Sea’ en ‘Tropical’ zijn wel twee mooie wat rustigere nummers ingepast, maar niet dermate dat het nou een enorm verschil is met de vlotte liedjes. Voeg daarbij dat ‘Tropical’ de uitzondering is die de regel bevestigd en de verder erg mooie en overtuigende zang van Anouk van der Kemp, juist in dit nummer wat ondergesneeuwd raakt. Dat wordt snel recht gezet in ‘Years in a Row’ waarin de zangeres ook extra percussie voor haar rekening neemt. Visueel is dat uitstekend, want het geeft dynamiek aan het optreden met een drum voorop het podium. In ‘So Sincere’ komt die fijne banjo weer op de proppen en in onder andere ‘Seventeen’ is het de mandoline van Van der Kemp die de show steelt. Snow Coats is duidelijk op de goede weg. Prima muzikanten, lekkere liedjes, fijne zang en een jonge honden uitstraling met de incorporatie van prima show elementen, want ook Joost Ebbers verschijnt nog voor op het podium voor wat percussie werk. Er moeten nog wel her en der een stap worden gemaakt in wat meer intensiteit in sommige liedjes, een gevarieerde setlist en ook inhoudelijke aankondigingen van de liedjes, maar met hun eerste album net uit, kan na het afsluitende ‘BackYard’ geconstateerd worden dat Snow Coats een hele fijne aanvulling voor het Nederlandse Indie Folk landschap is en eigenlijk alleen maar beter kan worden.
Snow Coats variëren fijn met instrumenten
