Loading...
Interviews 2018

Simon Keats: “Mijn brein staat voortdurend in de creatieve modus”

GRONINGEN – Tijdens de singersongwriter avonden in Lola in Groningen zijn er een aantal van Nederlands beste singersongwriters aan bod gekomen. De volgende die op het podium zijn opwachting maakt is Paul Zoontjes. Paul Zoontjes kennen we van The Kik, maar ervoor, gelijktijdig en erna kruipt hij in de huid van Simon Keats. Als Simon Keats brengt hij prachtige en gevoelige Americana. Op zijn laatste album ‘Space’ bleek hij een uitstekende vertolker van dit genre. Het was zijn eerste keus, waarna hij later ook voor The Kik werd gevraagd. Op 9 augustus openen de deuren van Lola zich voor Simon Keats en deelt hij bescheiden maar gul zijn liedjes en verhalen met iedereen die ze horen wil.

Na een aantal jaar Simon Keats brak die periode aan dat je op de deur blijft kloppen, voldoende succes hebt, maar net niet voldoende. Mooie albums gemaakt, fijne optredens gedaan, maar ook de kachel moet, althans in de wintermaanden, branden en zo nu en dan een plakje kaas op brood is ook fijn. Het dilemma tussen artiest zijn of toch het bedrijfsleven in. Juist op dat moment kwam de uitnodiging om bij The Kik te komen spelen. Aanvankelijk een fulltime baan, maar nu is er steeds meer ruimte om ook Simon Keats weer op de buhne te brengen. “Het is niet zo dat ik het niet geprobeerd heb”, verzucht Paul Zoontjes waarom hij dan toch artiest geworden is en niet een ander eerzaam beroep heeft gekozen. “Ik ben mijn studerend leven begonnen met de studie Rechten in Utrecht, maar dat hield ik 3 maanden vol. Daarna Sociaal Pedagogische Hulpverlening, dat heb ik tot de propedeuse volgehouden. Het zat er gewoon niet in. Mijn brein is te snel verveeld en staat voortdurend in de creatieve modus en daar is de maatschappij niet op ingericht vrees ik. Ik kreeg samen met mijn twee broers pianoles vanaf mijn zevende. Ik vond het een fijne manier merkte ik om weg te dromen en me te kunnen uiten met zelfverzonnen stukjes. Mijn broers hadden daar minder behoefte aan en bekwaamden zich uiteindelijk in disciplines die meer bij hen pasten. Mijn pa en ma waren erg laidback in alle keuzes die we maakten. Ik weet wel dat ze vooral toen ik wat ouder was en iedereen merkte dat geld verdienen toch wel lastig was, er af en toe de vraag kwam of ik niet ook andere interesses had. Maar die vraag stellen ze al lang niet meer. Ze zijn vooral trots op me.”

De combinatie tussen Simon Keats en The Kik blijkt uiteindelijk ideaal en zorgde voor een mate van zekerheid, maar in het begin sneeuwde het eigen werk van Paul Zoontjes onder. Geen tijd, te druk. “Je moet je voorstellen dat The Kik in de beginjaren zo’n vijf dagen per week speelde. We deden enorm veel promo-optredens, toen nog om de boel aan de man te krijgen. Die jaren waren uitzonderlijk intensief. Die enorme drukte is nu gelukkig wat minder, waardoor het mogelijk wordt weer eigen projecten er bij te doen.”

Tijd dus voor Simon Keats wedergeboorte. Met ‘Space’ maakte hij indruk. Het goed ontvangen album toonde een fraaie Americana songwriter met wat te vertellen. “Ik dacht tot dit jaar nog steeds in platen, dat werkt voor mij het fijnst”, vertelt de singersongwriter als op een hete droge juli avond de schemer valt en de glazen met iets fris op tafel staan, maar de warmte van de dag zich nog doet voelen. “Op het album Time heb ik alles willen vertellen over ‘deze tijd’. Op Space heb ik concepten buiten ons voorstellingsvermogen proberen te omarmen. Als ik schrijf zonder een dergelijke kapstok, zoals in mijn tijd in Los Angeles bijvoorbeeld, dan laat ik me inspireren door hetgeen ik om me heen zie of door een sterke emotie die ik ervaar. Ik probeer echter te waken voor het typische singer-songwriter liedje, namelijk dat je als luisteraar denkt dat ik op de bank van de psychiater lig om mijn diepste zielenroerselen de ether in te slingeren. Ik blijf een verhalenverteller.” Een verhalen verteller in een taal die van oorsprong niet de zijne was. Op de vraag waarom hij in het Engels zingt en of dat vanzelfsprekend is, komt een overtuigend antwoord. “Ja heel erg vanzelfsprekend. Ik heb een korte periode Nederlands geprobeerd, maar ik ga dat nooit van mijn leven weer doen met mijn eigen nummers. Bij sommige mensen zit het als een oude jas, maar zowel qua schrijven als qua zingen vind ik Engels het fijnst. Plus het heeft me op plekken gebracht waar ik anders niet zou komen…”

Met de tweede verwijzing naar de Amerikaanse avonturen van Simon Keats is het tijd om daar eens in te duiken. De temperaturen zijn immers Californisch. Vroeg in zijn loopbaan trok Simon Keats naar Los Angeles. Zonder plannen of noemenswaardige voorbereiding raakte hij verzeilt in een film als acteur, speelde een concert voor de Occupy movement en werd daarbij door de pers opgemerkt, nam nummers op met producenten Mark Jacobs en Jason T Miller, sloot een deal om zijn muziek in films onder te brengen en uiteindelijk schreef hij het boek ‘Mr Nobody 370’ over zijn avonturen. “Ik heb vooral tijdens de maand in L.A., zonder geld en in korte tijd 4 songs ‘moeten’ schrijven en opnemen, enorm veel geleerd. Voorheen nam ik altijd ruim de tijd voor opnames, maar ik kwam er achter dat dat niet altijd beter is. Het kan zelfs negatief werken. Als je jezelf beperkt met tijd en ruimte, worden de dingen vaak veel spannender.” Een aantal jaar later was New York het reisdoel. Hier werkte Simon Keats met grammy winnende producent Steve Addabbo ( Suzanne Vega, Bob Dylan, Olivia Newton-John en veel anderen) die onder andere ook de jeugdheld van Keats Eric Andersen produceerde. “New York was magisch”, glimmen de oogjes van Keats vele jaren nadien nog steeds bij de herinnering. “De studio van Steve Addabbo was een enorm appartement midden in Manhattan. Ik ben daar achter de vleugel geklommen en de gitaar gepakt en heb alles live ingespeeld. Ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest. Gelukkig vond Eric Andersen het erg mooi en had hij me gevraagd voor zijn plaatopnames in Keulen inclusief een paar optredens. Hij is een levende legende en zat in de jaren zestig in het epicentrum van de popmuziek. Als hij vertelt dat hij in een film van Andy Warhol speelde, met Bob Dylan optrok of benaderd werd door Brian Epstein om getekend te worden, voel je je wel nederig worden. Hij heeft een pad afgelegd dat slechts door enkelen bewandeld kon worden.” Het vak leren van de besten dus.

‘Space’ is nu al lang genoeg uit om vooruit te kijken naar nieuw werk. Dat komt er. Sterker nog Simon Keats is op diverse terreinen erg druk bezig. “Het nieuwe album is al in gang gezet”, klinkt het enthousiast als Keats zich rechtzet om vol geestdrift de plannen te onthullen “Rond mei was de release van de eerste single ‘Free’, opgenomen bij Maarten van Damme in Tilburg. De tweede single ‘Minivan’ staat gepland voor deze maand en was opgenomen in PAF! Studio in Rotterdam onder leiding van Marcel Fakkers. Later dit jaar komen nog twee singles online: één uit de Moon Studio waarbij ik werk met Wouter Budé en één uit de SSE studio waarbij Frans Hagenaars de lijnen uitzet. In totaal zal ik in twee jaar acht singles online zetten die allemaal ergens anders opgenomen werden of worden. In totaal zal ik twaalf songs verzamelen. Eind volgend jaar gaan we kijken of we van die twaalf songs een album willen persen. Maar uiteraard was dat nog niet uitdaging genoeg”, grinnikt Simon Keats met ondeugende blik. “Het andere doel is een roman af te hebben volgend jaar waar alle songs aan gelinkt zullen zijn. Mocht het verhaal uiteindelijk kwalitatief goed genoeg zijn, dan komt er ook een boek”, onthult de zanger nog een ambitie. “Het is een ambitieus project – daar ben ik me terdege van bewust – maar het geeft me enorm veel voldoening tot nu toe. Alle singles zijn boven verwachting, dus ik ben voorlopig een tevreden mens. Mooie extra’s zijn dat al het artwork wordt getekend door de fantastische kunstenaar Ivo van Leeuwen en de muzikanten waarmee ik werk zijn naar mijn mening de top van de Benelux: Maarten van Damme op (bas)gitaar en Wim Geenen op drums. Ook werk ik achter (en een enkele keer voor) de schermen met jongens van mijn oude band SUB; Joop Jansen op gitaar, Paul Verschuur op basgitaar en Wouter Budé op drums. De mastering van alle liedjes is in handen van Sander van der Heide. Het hele traject is dus via Spotify te volgen en het wachten is op de release eind volgend jaar!”

Eind volgend jaar, dat duurt nog even, hoewel er dus regelmatig wat nieuws te horen is van Simon Keats. Meer urgent is dus het optreden in Lola. Keats kijkt er naar uit. “Ik ben eigenlijk eerder introvert dan extravert, dus het was helemaal niet zo vanzelfsprekend dat uitgerekend ik van de broers op het podium klom”, gaat hij eerst op optreden in het algemeen in. “Zij waren namelijk veel extraverter, maar ik ben nooit bang voor het podium geweest. Ik zag het eerder als een vrijplaats om mijn kunstje te doen. Dat is altijd zo gebleven. Bij het optreden in Lola wil ik sowieso een paar nieuwe liedjes spelen, maar ook het oudere werk en leuke verhalen er omheen.” Het klinkt op voorhand al als een prachtige avond 9 augustus in Lola Groningen.