GRONINGEN – Brady Keehn bestijgt even voor de deuren van Vera zullen opengaan in Groningen de toegangstrap van het poppodium. Hij voelt aan de deur, klopt erop, krabt er nog even aan en neemt dan maar plaats in de aanzwellende rij wachtenden die net als de lead zanger van Sextile voor het concert komen. Cameron Michel verschijnt dan en hij klopt op en bestudeert de schijnbaar onneembare hindernis tussen de koude stad en de warmte van de green room. Michel ontdekt de buzzer. Een vriendelijk: “Wie is daar?” Michel legt uit dat hij van Sextile is en dat hij straks op het podium wordt verwacht en of de deur open kan. “Of course”, klinkt het uit de Vera ingewanden en tweederde van Sextile kan zich weer bij Melissa Scaduto voegen en compleet staat de formatie even later op de bühne. De laatste show van deze Europese toer van de band uit Los Angeles die begon in Nijmegen en eindigde in Vera kan toch gewoon plaatsvinden. Sextile kent een veelbewogen geschiedenis. In 2015 ontmoeten vier mensen elkaar tijdens een opname in een ontwenningskliniek in Los Angeles. De muziek geïnteresseerde Brady Keehn en Melissa Scaduto komen hier in contact met muzikaal meer ervaren Eddie Wuebben en Cameron Michel. Het resulteerde in een band en het album ‘A Thousand Hands’ dat nog hetzelfde jaar verschijnt. Daarna volgen jaren met ups en downs. Een verloop in de leden van de band. Het album ‘Albeit Living’ uit 2017 dat juichend wordt ontvangen. De EP ‘3’ als de formatie alleen nog maar bestaat uit Brady Keehn en Melissa Scaduto en dan het veel te jonge overlijden van Eddie Wuebben. Voor het nieuwste album, het uitstekende ‘Push’ keert Cameron Michel terug op het oude nest en wordt, voor het eerst sinds jaren, weer in Europa getoerd. Het optreden in Vera is het laatste op de agenda en met krakende instrumenten wordt net het einde gehaald. Geen wonder, want de band pompt een enorme energie in de optredens en springen is de voornaamste manier van voortbewegen. Even wennen is nog ‘Contortion’ als Scaduto en Keehn tweestemmig hun techno disco punk introduceren en dat wordt voortgezet met ‘Lost Myself Again’ met Keehn als leadzanger., maar als het snelle energieke ‘Ripped’ wordt ingezet, een oudere song, dan danst en springt de zaal inmiddels mee met het trio op het podium. Iets rustiger is dan ”Modern Weekend’ dat uitgroeit als het eerste nummer dat een claim kan liggen op de titel hoogtepunt. Is het in het begin van het optreden vooral Keehn die vocaal het voortouw neemt, later verschuift dat naar samenzang in bijvoorbeeld het tweestemmige ‘Hazing’ en nummers als ‘No Fun’ die Scaduto voor haar rekening neemt. Inmiddels danst en springt de zaal volledig mee met het gebeuren op de bühne. Keehn koelt de massa af door een flesje water over het publiek te legen. Middendeel van het optreden is erg sterk. Voortreffelijke songs als ‘Hazing’ en stevigere ‘Plastic’ bevallen. Mooi zijn de tempowisselingen in ‘One of These’ dat met prima gitaarspel van Scadutto wat een meer punky song is. Met liedjes als ‘Crash’ en ‘Disco’ wordt dan het middeldeel weer wat rustiger en tweestemmig wordt afgesloten en waarna met ‘Crassy Mel’ de aanloop wordt genomen naar de eindsprint. Dit is wellicht het mooiste liedje van de avond, even later nog op de troon aan het wankelen gebracht door ‘Bassically Crazy’. Kom niet om aankondigingen, die zijn minimaal, of om inhoudelijke verhalen over de liedjes, die toch best wat te vertellen hebben. Keehn en Scadutto springen over het podium, waarbij Cameron Michel als rustpunt fungeert. Het gaat om de energie, de beleving en het samen dansen. Afgesloten wordt met ‘La DJ’. Wie even niet aan het dansen is, heeft dan al gezien dat Scadutto regelmatig met haar apparatuur bezig is. Aan uit, kabeltjes nakijken. Het is het einde van de tour, tijd om terug te gaan naar huis en rustig de boel na te kijken. De toegift wordt het Vera publiek niet onthouden, maar blijft beperkt tot één nummer, maar ach, na zoveel inzet is de hand van Verariaan gauw gevuld. Fijne show en lekker springen met Sextile.
Sextile springt in Vera naar het einde van de tour
