Loading...
Recensies 2017

Scumbag Millionaire keert terug

GRONINGEN – De Zweedse formatie Scumbag Millionaire had op weg naar de Zwarte Cross in Lichtenvoorde een tussenstop in Groningen voor een Noise in the North optreden in Lola. De vier gepette Zweden maakten er een prima show van, waarbij vooral de opening erg goed was. Direct lieten ze horen uitstekende muzikanten te zijn. Met de rug naar het publiek en gericht op drummer Andreas Wretljung liet de band horen wat de mogelijkheden waren in ‘Turtels’. Een strak ingespeelde band, die zich voor ‘Gotta Move’ omdraaide en het publiek een prima optreden voorschotelde met als ingrediënten smakelijke punk en keiharde speedrock met invloeden van Garage bands uit de jaren 60 en de punkbeweging uit de jaren 70. Het was het tweede optreden in korte tijd in Groningen, want in maart stond de formatie uit Gotheborg nog in Simplon. Een succesvolle terugkeer en dat bracht flink wat fans in Lola die een tweede dosis Scumbag Millionaire wilden. De band rondom zanger Max Andersson deelde dat met graagte uit. Max Ljungberg en Dennis Nilson voltooien de line-up en ondersteunen naast hun spel op gitaar en bas de zang. Veel liedjes kennen driestemmige zang. De zang is een punt om op te letten, want vaak fraai en sterk mar af en toe ook te schreeuwerig in het Zweedse enthousiasme. Het is een band die aanvankelijk begon in hoog tempo en dat ook volhield. Liedjes als ‘Got No Brain’ en ‘Dead End’ gingen met het gaspedaal volledig in. De liedjes werden de zaal in gesmeten met alle energie die de heren konden opbrengen en dat was plenty. Af en toe werd het spelen even onderbroken voor een korte aankondiging. Bijvoorbeel voor ‘Hey’ de nieuwe single van Scumbag Millionaire en een prima keus om op single uit te brengen. Na ‘Still Alive’ nam de band met het fraaie ‘Wasted’ even het tempo er wat uit, hoewel dat redelijk betrekkelijk was. Met ‘Loner’ werd zelfs een ballad aangekondigd, maar wel een ballade met vuige instrumentale uitbarstingen. Het is de B-kant van ‘Hey’, maar kan met de A-kant wedijveren. Daarna werd het tempo in een furieuze eindsprint weer opgevoerd. Andersson en zijn kompanen probeerden het publiek erbij te betrekken en dat lukte uitstekend. ‘Rolling Heavy’ kwam prima voor de dag en tijdens het afsluitende ‘Full Speed Go’ werd de cirkel rondgemaakt. De band keerde zich op het eind weer naar Andreas Wretljung en vormden zo weer even een klein intiem groepje. Daarmee kwam een einde aan het optreden, zoals het begon. Een optreden dat prima in orde was, maar nog wat mag winnen aan humor en persoonlijkheid.