GRONINGEN – De verwachtingen voor een prachtige avond jazz and beyond in De Oosterpoort in Groningen tijdens Rockit waren torenhoog. Toch zie je eigenlijk altijd bij zo’n festival dat er bands opstaan die wellicht minder vooraf worden aangekruist of op een tijdstip zijn ingedeeld dat je nog niet een hoogtepunt verwacht. Het Amsterdamse Roseye, onder leiding van de Schotse Mokumse Tallulah Rose, stond direct aan het begin op de rol in de foyer. Een moment dat er nog veel bezoekers binnenkwamen. Dat pakt vaak rommelig uit, maar Roseye greep moeiteloos al dat binnendruppelende publiek en drukte het aan de borst om het niet meer los te laten en helemaal toen er zelfs nog een sprankelende verrassing in de coulissen blek klaar te staan.
Saxofonist en zangeres Tallulah Rose kwam, een beetje, in het vizier van de jazz liefhebber met haar hele fijne EP ‘Rise’ uit 2021. Geboren en getogen in Edinburgh verhuisde de muzikante op 16 jarige leeftijd naar Amsterdam voor een muziekstudie. In Schotland stond ze toen al regelmatige op toneel. Een geboren entertainer, met een voorliefde voor Jazz. In Amsterdam ontwikkelde ze zich snel na het uitkomen van ‘Rise’. Ze maakte deel uit van de band Sachee, werkte samen met mensen als Candy Dulfer, Bnnyhunna en de Britse band Steamdown. Haar focus ligt momenteel echter op Roseye. Met Roseye verscheen het album ‘Every Move’ eerder dit jaar. Op het album verkent ze met haar internationale bandleden thema’s als spiritualiteit, liefde, seksualiteit, natuur, kapitalisme en verdriet in een mix van soul, jazz, gospel, hiphop en elektronica. Rose stond met het album in de hand op prachtige podia als North Sea Jazz, Into The Great Wide Open en Eurosonic / Noorderslag en werd voor haar werk regelmatig onderscheiden. Naast Rose bestaat de band uit Julek Warszawski op gitaar, Kasparas Petkus als drums, Deborah Slijkhuis op bas, Joshua Lutz op toetsen en synths met versterking van de bijzonder getalenteerde Surinaams / Indonesische zangeres Wynonna Stoové, die ook zelf een spirituele singer songwriter is wiens album ‘The Healing Journey’ is aangekondigd.
De eerste bezoekers die al wel van Roseye hadden gehoord en wisten wat ging komen hadden zich naar de foyer gehaast om maar niks te missen. Dat werd beloond. ‘Every Move’ begon ingetogen, op het moment dat de band op het podium stond, maar werd met name in het instrumentele deel va het nummer steeds feller. Fijn was ook dat de stembanden van Rose direct in optimale vorm waren, waardoor de zang erg mooi was. Na een kort welkomstwoordje was ‘Expectations’ vlotter en bijzonder mooi. In dit nummer over het weer terug nemen van de controle over zaken toonde Tallulah Rose haar vaardigheid op de saxofoon en kreeg ze prima vocale ondersteuning. De perikelen van liefde en lust werden bellicht in ‘Ayesha’, wat niet alleen terugkwam in de tekst, maar ook in de zwoele vibe van dit nummer en de passie die er in doorklonk. Tijd om even te bekomen met het rustige ”Mononoki’ tot de bas van Deborah Slijkhuis hierin wat pit bracht en een piano onderbreking van Joshua Lutz, die prima was, maar schrapbaar en aangezien de setlist langer was dan de toegewezen tijd, had dit ook kunnen worden overgeslagen. Dat telde niet voor ‘Fallen Angels’. In haar introducties van de nummers vertelde Rose vaak kort en goed inhoudelijk over haar songs. ‘Fallen Angels’ gebruikte ze om aandacht te vragen voor de situatie in de Gaza strook en de genocide die daar bezig is. Het leverde haar een applaus op nog voor dit verhalende, maar felle en hoopvolle nummer werd gespeeld. De laatste afrit van de reis kwam in zicht met ‘Fading’ dat rustig begon, maar een mooi contrast had tussen de ingetogen sound en de vlotte zang, waarbij het tempo steeds hoger kwam te liggen. Heerlijk was ‘Deep Dive’, waarbij ineens Candy Dulfer uit de coulissen opdook en meespeelde met Roseye in dit zwoele nummer. Er moest een streep door een deel van de setlist, om Dulfer op het podium te houden voor het afsluitende ‘Thinking’. Lekker opzwepend, prachtige zang en heerlijk sprankelend saxofoonspel van beide dames en als toetje zong het inmiddels grote publiek fantastisch mee in dit steeds krachtigere slotakkoord. Roseye was fenomenaal en een betere openingsact kon Rockit zich niet wensen. Sterker nog als dit de hoofdact was, das was ook iedereen uitermate opgetogen geweest. Een pracht band die zich hopelijk ook met meerdere albums als blijvertje zal bewijzen op het snijvlak tussen jazz en pop.