ZUIDHORN – Ook als bassist moet je soms even een putje aanpakken buiten de muziek. Bassist William Barrett kluste samen met dichter Mark Opfer en onder het metselen, het stukadoren en het timmeren ging het gesprek over poëzie en over muziek en vooral over de combinatie. Op het ritme van de hamerslagen werd de basis gelegd voor Vondelier, waarbij Opfer prachtige teksten leverde voor liedjes en Barrett deze op muziek zette met een jazzy basis. Vondelier ontstond op het moment dat Barrett zangeres Laura Dooge en gitaristen gitaristen Gijs Idema en Linus Eppinger vroeg hem te begeleiden op het podium en de liedjes tot leven te wekken. Het resulteerde in een prachtig album dat vorig jaar verscheen en de uitnodiging om te komen spelen op, volgens de band, het mooiste festival van Nederland Jazz te Gast in Zuidhorn. Verborgen in een achtertuin was dit een pareltje om te ontdekken en stiekem één van de leukste acts van het festival ondanks alle andere grote internationale namen. De band stond in ongewone bezetting onder de pergola, want Vondelier had het ontbreken van Linus Eppinger opgevangen met een geaccepteerde invitatie aan Michael Moore. Deze Amerikaanse, maar al decennia in Nederland woonachtige, jazz grootheid, voegde met zijn spel op klarinet een mooie extra laag toe aan Vondelier. Het kwartet begon hun optreden rustig en positief. Het fraaie ‘Ontluik de Zon’ had een fijne vibe en een mooie ontwikkeling waarbij het liedje steeds meer open barste. Onmiddellijk vielen de zang van Laura Dooge, een heerlijke stem, waarmee ze flink kan kleuren, vooral in de warmere nummers, en de fraaie accenten van Michael Moore op. Laura Dooge is een frontvrouw die wellicht in die rol nog wat brutaler mag zijn, maar als zangeres volstrekt overtuigde. Iemand die naast Vondelier zich heeft gespecialiseerd in het Great American Songbook en ook schittert in haar eigen avant-garde Laura Dooge Quintet. Het eerste nummer is te vinden op dat debuutalbum en ook ‘Wachten op Klaas Vaak’ is daarop terug te vinden. Dooge sprak de nummers kort aan elkaar en soms gaf ze de microfoon over aan William Barrett. De ondanks zijn leeftijd ervaren bassist vertelde de langere verhalen over de oorsprong van de band en zijn samenwerking met Mark Opfer. Soms zat hij ook even mis in bijvoorbeeld de naam van Jaap ‘Slome Japie’ Valkhoff, charmant gecorrigeerd door Laura Dooge overigens. Het Nederlandstalige werk van de Rotterdamse jazz accordeonist Jaap Valkhoff heeft jaren lang, behalve ‘Hand in Hand Kameraden’ dat regelmatig door De Kuip in Rotterdam schalt, een wat slapend bestaan gehad, maar duikt gelukkig meer en meer op. Vooral ‘Diep in Mijn Hart’, ook te horen bij bijvoorbeeld Janne Schraa en de Utrechtse jazzzangeres Sofie IJzerman, is terug en staat in een prachtige uitvoering ook bij Vondelier op het programma in een rustige liefdevolle uitvoering met mooi baswerk van Barrett. Nog een werk dat niet van een tekst van Opfer afkomstig is, is de Micha Mengelberg klassieker ‘De sprong O Romantiek der Hazen’, waarmee de link met Michael Moore is gelegd, want deze werkte veel met Mengelberg samen in een erg mooie uitvoering, waarin naast de klarinet, ook de gitaar van Gijs Idema zijn moment in de zon kreeg en met een solo werd Idema nogmaals naar voren geschoven in ‘Spreeuwenballet’, dat daarnaast opviel door mooie lang gehouden tonen in de zang van Dooge. Helaas alweer het einde met ‘de vrolijk langs huppelende ‘Sanne’ wat erg mooi was en rustig begon maar wat vlotter en swingender eindigde. Een heerlijk ontdekking dit Vondelier die de kwaliteit in het Nederlandse lied prima weet te accentueren met prachtige teksten, een warme vibe en kwalitatief hoogstaande muzikanten. Dit is zo’n band die, ten onrechte, wat onder de horizon blijft, maar meer aandacht verdiend en vooral meer podiumtijd via meer optredens. Wat vaker op het podium en dan genieten van die prachtige teksten en hun mooie verpakking is namelijk een cadeautje.
Prachtige muzikale ode aan het Nederlandstalige lied en de poëzie met Vondelier
