GRONINGEN – De organisator van de concerten in theater De Kapel in Groningen wist eigenlijk niet hoe ze nou bij hem terecht gekomen waren, maar hij was meer dan blij dat het Canadese folk duo Mama’s Broke op de bühne stond in de Martini Stad. De echte fan komt helemaal aan zijn of haar trekken, want het stel is twee dagen later terug in Groningen voor een show in het Der AA-theater als het podium wordt gedeeld met Will Carlisle. Na de show in De Kapel konden beide bandleden zich wel voor het hoofd slaan, want deze informatie hadden ze vergeten te vertellen. Mama’s Broke is een heerlijke life band, met donkere folk, een keur aan instrumenten en mooie verhalen. Met hun jarenlange ervaring op het podium, werd met oprecht plezier het publiek de show in getrokken.
In 2014 verscheen een eerste EP van Mama’s Broke. Mary Lou Keeler en Lisa Maria leerden elkaar kennen toen Amy Lou Keeler vanaf Montreal naar haar thuis in Nova Scotia reed en eigenlijk wel een reisgezel wilde. Lisa Maria ging dezelfde weg en beide dames kwamen in contact, maakte de 17 uur durende reis en vormden in die tijd een sterke connectie, ontdekten een wederzijdse passie voor muziek en dat ze uit gemeenschappen kwamen met een sociaal hart en een liefde voor reizen en dat resulteerde in Mama’s Broke en die eerste EP. Sindsdien trekt het duo samen de wereld door om op te treden. Ondertussen werd in 2017 het album ‘Count The Wicked’ uitgebracht. Gedurende de reizen namen Keeler en Maria met belangstelling kennis van diverse muzikale stromingen en verwerkten dat ook in de muziek die Mama’s Broke maakt. Invloeden van Schotse en Ierse folk, maar ook Americana uit de Appalachen en zelfs de Oekraïense volksmuziek die de opa van Lisa Maria had meegebracht naar zijn nieuwe vaderland. Het laatste album ‘Narrow Line’ komt uit 2022. Het geschreven in de isolatie van de pandemie, soms in Montreal, dan weer in een hut in Nova Scotia en met ruimte om zaken te verkennen en uit te werken, maar ook het desolate van die periode. .
Het gezellige theater zat bijna vol voor Mama’s Broke. Een podium vol instrumenten, waar Mary Lou Keeler eerst naar haar banjo reikte en Lisa Maria de viool pakte en samen werd ‘Silly Little Ryan’ dat overliep in ‘East Virginia Blues’, beide traditionals, werd gespeeld, waarbij Keeler de leadzang had en Maria naast de viool ook met haar voeten op een houten bord voor percussie zorgde. ‘Windows’ was het eerste eigen nummer. Het is een vertelling hoe je, als je opgroeit in een afgelegen streek in Nova Scotia uitvliegen en steden als Parijs en Amsterdam aandoen geweldig lijkt, maar dat er ook altijd een heimwee naar dat plekje aan het water blijft. Prachtig klein en gevoelig met Keeler op gitaar, waar de viool de boel halverwege opschudde, voor het die weemoed ondersteunde. Mooi en gevoelig was ‘Just Pick One’ waarbij de mandoline van Maria indruk maakte en het tweestemmig werd gezongen. Eerste echte hoogtepunt was ‘Count The Wicked’, een nummer opgedragen aan hen die met depressie kampen en de verzekering van het podium dat niemand alleen is. Een lied ook dat tempo in het optreden bracht en prachtige elkaar zoekende en vindende zanglijnen van twee mooi elkaar aanvullende stemmen. Dat was al een wat ouder nummer, maar het werd gevolgde door het gloednieuwe ‘Unnamed #1’ dat er eigenlijk niet voor onderdeed. Nu langzaam met een zorgvuldige opbouw en steeds meer intensiteit in deze break up song. Het prachtige middendeel van het optreden werd afgesloten met ‘Wrecking Need’, ook met zo’n heel fijne opbouw. Waarbij de spanning en urgentie in het nummer werd gebracht op fenomenale manier en Keller in de lead, met Simon als tweede stem. ‘What Can May Come’ volgde, want pronter gebracht, maar met een mooie gevoeligheid. Halverwege werd de banjo ingeruild voor gitaar en ging het naadloos door in ‘Even Though’. Een zelfde patroon met ‘Wrecking Done’ waarbij Keeler halverwege twee stokjes pakte en de percussie verzorgde op de snaren van de viool van Maria die mooi bleef doorspelen en het overging in het instrumentale ‘Pick the Raisins from the Paska’. Dit gebeurde vaker in de tweede helft, waardoor het leek of liedjes een mooie progressie hadden of een andere richting insloegen. Het gevolg was ook dat in de eerste helft nu en dan een liedje ook in de aankondiging werd uitgediept en de aankondigingen in de tweede helft wat oppervlakkiger waren, hoewel het bedankje en de hartenkreet dat gemeenschappen, zoals het Oude RKZ, waar De Kapel gevestigd is, gekoesterd moeten worden, zeer oprecht en gemeend was. Het optreden eindigde met nog een break up song ‘How It Ends’. Een lekker vlot en prachtig einde met als outro ‘Le Reel de Joïe’, waarbij nogmaals werd geknikt naar de traditionals. Een verrassend en bijzonder fraai optreden van dit Canadese duo, dat vier uur heen, even bij de buren langs in Canadese begrippen, naar Middelburg, om een dag later weer terug te keren in het Der Aan Theater.