SCHEEMDA – Uiteraard is Grasnapolsky een hoofddoel. Elke band wil wel een optreden in De Toekomst in Scheemda op zijn palmares bijschrijven. Loupe kijkt echter verder, want met het afstrepen van de bucketlist van dit verrassende festival op die mooie locatie werd ook tegelijkertijd de route naar Duitsland verkent. In April begint Loupe in Kolderveen in de Vegafabriek, waarna Berlijn, Hamburg en Keulen in de agenda staat genoteerd en mooi in het rijtje passen met Scheemda en Kolderveen. Hierna staat twee keer Paradiso, met onder andere de presentatie van hun aanstaande album, op het programma, waarna de puntjes op de i gezet worden in juni als wederom Duitsland het doelwit is en Berlijn nogmaals wordt aangedaan. Het succes van Loupe is evident. Overigens is de weg naar Duitsland hen niet vreemd. Een gedeelte van de band stamt uit Dakota. Deze formatie kreeg helaas te maken met gezondheidsperikelen. Een deel van de band ging verder onder de naam Loupe, maar ook als Dakota werd al aan de deur van menig Duits podium gerammeld. De band bestaat uit zangeres Julia Korthouwer, bassist Lana Kooper, drummer Annemarie van den Born en gitarist Jasmine van der Waals. Na de Dakota avonturen maakte het grote publiek landelijk kennis met Loupe via de Popronde en kreeg het accolades via de twee EP’s van de band, uit 2021 ‘Older’ en een jaar later verscheen ‘Spring ’19’. Loupe is duidelijk zeer veelbelovend met ervaring. Hun dromerige indiepop viel ook prima in de smaak bij collega’s die zich voor het podium verdrongen en het Grasnapolsky publiek. De bijdrage van Loupe begon omineus met ‘Warning Sign’. Een vlot liedje met een mooie progressie waarin vooral de wat ijlere zang van Julia Korthouwer mooi voor het voetlicht kwam. Even later werd het tempo omlaag gebracht voor ‘Leave me There’ en werd het prachtig en intens. Een schitterende song, maar ook in het vlottere werk overtuigde Loupe met het even mooie ‘Lonely Dance’, waarin wederom de zang de hoofdrol kreeg toebedeeld. Met Korthouwer heeft de band een heel fijne zangeres die nog wat mag groeien in haar rol als frontvrouw, want haar aankondigingen waren minimaal en daar is winst te behalen om het publiek nog mer bij de show te betrekken. De nadruk lag dus op spelen en dat kan Loupe, zoals bleek in bijvoorbeeld het uptempo en steeds stevigere ‘Catch my Sweat’, dat op momenten iets rommelig was, maar desondanks overtuigde. Het prachtige van de muziek van Loupe zit hem in de tegenstellingen. Het is teer, dromerig en kwetsbaar, maar tegelijkertijd ook stoer en robuust, met de hard slaande Annemarie van der Born of de stevig de snaren beroerende Jasmine van der Waals. De liedjes zitten eigenlijk steeds heel mooi in elkaar en kennen een prima opbouw. Een liedje met de intrigerende afkorting ‘WIACB’, dat waarschijnlijk op de komende plaat staat was hier een mooi voorbeeld van. Het begon prachtig dromerig met wederom een hoofdrol voor de stem van Julia Korthouwer, maar werd allengs krachtiger en indringender. Die opbouw kwam ook terug in ‘Holding me too Thight” dat vanuit een kalm vertrekpunt steeds meer vaart kreeg en zich zo uitstekend toonde met vooral weer die mooie ijle zang en prima gitaarwerk. Via de nieuwste single ‘Caught In The Moment’, lekker vlot en ‘My Hands’, een nummer met prachtige harmonieën en één van de songs waarin de fijne bassist en rustpunt in de formatie Lana Kooper haar zang vermengde met de leadzang en zo het fantastisch maakte in dit wat fellere nummer werd toegewerkt naar een pittige en stevig einde aan de show. Iets meer reclame voor de komende plaat ‘Do You Ever Wonder What Comes Next?’ had best gemogen, net als iets meer inhoudelijke aankondigingen. De setlist van de dames is in ieder geval grondig verbouwd met mooie liedjes en dat gaat de komende tijd wat beloven. Internationaal doorbreken is niet denkbeeldig, dus ga ze zien als ze in Nederland zijn.
Loupe verkent route naar Duitsland bij Grasnapolsky
