MADRID – Het is de voorlaatste dag van het decennium en Madrid maakt zich op voor de jaarwisseling. Het traditionele eten van 12 druiven om middernacht op de pleinen van de Spaanse hoofdstad met Puerta del Sol als feestelijk middelpunt, rood ondergoed dat je draagt voor een gelukkig jaar zorgt er voor dat deze kleur al enige tijd moeilijk te krijgen is en linzen met pittige chorizo is her en der al te vinden op een fornuis, want dat eet je op nieuwjaarsdag, net zoals ook de voorbereiding voor het uitgebreide maal op oudejaarsavond al de straten vult met kookgeuren. Madrid kent zijn eigen gewoonten rondom de jaarwisseling. Voor de zekerheid, stel je voor dat we hier moeten jaar wisselen, oefenen we met Feliz Ano Nuevo, maar dat blijkt niet nodig. Na een erg drukke december maand heeft Elena Nieto van Yawners op de valreep even tijd om vooruit te kijken naar haar Showcase op Eurosonic in Groningen. Het toeval wil dat deze ook op klokslag twaalf uur zal beginnen in Lola in de nacht van 16 op 17 januari. Een goede reden om het feestje dat Madrid aan het voorbereiden is, dan even over te doen.
Gezeten met druiven zou je niet denken dat Elena Nieto de vertolker is van indie rock met een hoog octaan gehalte. Rustig zoekt ze haar woorden om te vertellen over haar muzikale leven en Yawners de band waarmee ze met succes samen met drummer Martín Muñoz nu ook op Eurosonic een stap zet naar de verovering van Europa. Ze begint bij het begin. “Mijn vader heeft me toen ik nog een kind was veel verschillende muziek laten horen. Hij was een grote fan van The Beatles, Dire Straits en dat soort bands. Mijn ouders hadden voor mijn oudere broer ooit een gitaar gekocht. Die zwierf door het huis, want mijn broer speelde er amper op. Ik heb hem geconfisqueerd en ben toen ik op de basisschool zat begonnen met gitaarles. Ik ben eigenlijk niet meer gestopt met spelen sinds die tijd. Tijdens mijn tijd op het voortgezet onderwijs ben ik gaan houden van heel veel rockbands en indie rockbands en daarnaast punk en powerpop formaties, dus dat moedigde me aan om verder te spelen. In mijn jaren op de universiteit ging ik vaak naar een DIY podium in mijn geboortestad Salamanca, waar veel bands optraden of dat gebruikten om te oefenen. Met twee vrienden besloot ik een band op te richten, gewoon voor de lol, zo ben ik in mijn eerste bandje gerold. Ik hou er van om te spelen en om naar muziek te luisteren en dat samen te doen met mijn vrienden en zo met elkaar tijd door te brengen. Niet lang daarna heb ik Yawners opgericht en zat ik op dat moment tegelijkertijd in drie bands. Ik ben Yawners begonnen met een vriend van mij, Oliver, in Salamanca. We speelden ook bij elkaar in de band en op één of andere manier vonden we dat we elkaar nodig hadden. Ik ben verhuisd naar Madrid en heb toen de band in mijn eentje voortgezet.”
Eurosonic omschrijft Yawners als rock en indie rock en gaat er nader op in met de zinsnede; “de poppy kant van de energieke 90s en hint sterk naar klassiekers als Weezer, Pavement, The Breeders en moderne bands als Japandroids, Snail Mail en Waxahatchee.” We informeren hierna bij Elena Nieto. “Mijn sound is nou niet iets waar ik eigenlijk heel veel over nadenk. Elke keer dat ik een liedje schrijf, maak ik wat er in mijn hoofd zit. Dat gaat automatisch, dus ik denk dat mijn sound vooral gitaarspel en riffs zijn, die ik bedenk en in mijn gedachten heel cool en catchy klinken”, lacht de Spaanse. “Hetzelfde telt voor de vocale melodie. Het is heel divers hoe ik mijn liedjes schrijf, het ligt er maar net aan. Soms begin ik met een akkoorden schema, soms met een riff voor de gitaar, soms met een flard tekst…..”, laat ze even een stilte vallen. “Mijn debuut album ‘Just Calm Down’ is een compilatie van verhalen over zaken die ik de afgelopen jaren heb meegemaakt en ik denk dat er veel universele waarheden in zitten voor veel twintigers van deze tijd of ze nu of jongen of meisje zijn. Wat betreft de plaat wilde ik een echt goede plaat maken met mijn liedjes en ik ben absoluut heel tevreden met hoe het er uit gekomen is. We hebben het album opgenomen met Santi Garcia in de Ultramarinos Costa Brava Studio en ik ben super blij met hoe de sound klinkt. Wat ik wilde bereiken was dat mensen er naar gingen luisteren en dat ik daardoor goede tournees kon maken in Spanje, maar ook internationaal en dat is aan het gebeuren. Het maakt me zo blij. Mijn eerste album was ‘Dizzy’. Ik denk dat er een heel interessante verbinding bestaat tussen ‘Just Calm Down’ en ‘Dizzy’, want op dat album vertelde ik ook verhalen, maar dan als een jonger iemand bijna vanuit het standpunt van een tiener.”
Van de plaat naar het podium die we aan de keukentafel in het gesprek maken. We komen erop via Madrid, maar eindigen in Groningen. “Ik woon nu zo’n 4 jaar in Madrid”, schetst Elena Nieto. “Er is in de stad een enorme musicscene en dat is heel inspirerend want, hoewel er in tal van Spaanse steden heel veel interessante zaken gebeuren en er overal tal van bands zijn, heb je toch het gevoel dat je in het oog van de tornado staat hier in Madrid. Ik wil mijn muziek delen met zoveel mogelijk mensen. Een aantal zal er van houden en anderen vinden het misschien niks, maar als ze naar je show komen, dan hebben ze waarschijnlijk al eerder van je gehoord of zijn ze zelfs fan van onze muziek, dus dat is fantastisch.”, We schakelen door naar Eurosonic. “Ik wil heel graag in Groningen in contact komen met professionals die interesse hebben in mijn muziek. We zijn nu bezig om internationaal te gaan toeren, dus dit is het moment om die contacten te verkrijgen. In Groningen voor Eurosonic spelen we een showcase wat een heel fijn en plezierig optreden wordt met maar twee mensen op het podium, maar met een keur aan amps die we gebruiken. Dat is het wel zo ongeveer,” besluit Elena Nieto van Yawners. Op 16 januari schudt ze na de show graag handen in Lola in Groningen. Met een Feliz Ano Nuevo nemen we afscheid en proosten we op het nieuwe jaar.