Loading...
Recensies 2017

Feest met Glass Animals

GRONINGEN – Een prima keuze voor het Bevrijdingsfestival in Groningen op het hoofdpodium was het Britse Glass Animals. Een enorm hoofdzakelijk oranje psychedelisch scherm, een ananas op het podium in Jeff Koontz achtige proporties en ook nog wat even grote cactussen. Daartussen vier jonge honden die met enorm tempo hun muziek maken en in alle opzichten het niet alleen zelf naar de zin hebben, maar ook het publiek willen vermaken. Een broeierige mix van elektronische indie, psychedelische pop en alternatieve R&B beloofde de organisatie en dat leverde Glass Animals volop. Glass Animals bestaat uit zanger Dave Bayley, Drew MacFarlane op gitaar en keys, Edmund Irwin-Singer op bas gitaar en drummer Joe Seaward. De formatie brak verleden jaar met het album ‘How To Be A Human Being’, de opvolger van het debuutalbum ‘Zaba’ uit 2014. Opmerkelijk is dat zanger Dave Bayley met een gebroken enkel optreedt. Tijdens een recente toer door Zuid-Amerika ging het even te Rock’n’Roll bij een optreden in Chili en viel de zanger van het podium. Pas na het optreden realiseerde hij zich dat er iets stuk was. Ook in Groningen laat hij de enkel geen enkele belemering zijn en springt, danst, en rent hij naar het publiek met zijn blessure, maar zingt af en toe even een liedje op een kruk. Glass Animals maakt aansprekende muziek. Een vlotte opening met ‘Life Itself’ wordt gevolgd door een sterke uitvoering van ‘Black Mambo’ en een fijn ‘Hazey’. De diepte gaat de band in met het ‘Poplar St.’ In die diepte blijven ze met ‘Season 2, Episode 3’. Het is muziek met gelaagdheid. Nummers die veel te vertellen hebben, maar makkelijk in het gehoor liggen. De band smijt met energie en heeft in Bayley een aansprekende frontman, die prima in de rug wordt gedekt. Bij ‘Youth’ springt hij het podium af en zoekt het publiek op. Staande op afscheiding zingt hij dit swingende nummer. Erg mooi is het ritmische nummer ‘Looey’ en daarna swingt de band lekker naar het einde van de set toe. ‘Agnes’ is lekker uptempo. ‘Pools’ volgt en met een ananas, maar dan nu een echte verschijnt Bayley voor ‘Pork Soda’ de afsluiter. Een heerlijke band met naast het feest element en de inmiddels ruime festival ervaring ook een band die wat te vertellen heeft. Fijn gedaan, maar ook een optreden dat vraagt om een optreden zonder al die toeters en psychedelische schermen en gespring, om eens echt te luisteren naar die mooie liedjes.