SNEEK – De Friese dagboeksinger-songwriter Esther de Jong heeft het over een andere boeg gegooid. Het zijn sowieso spannende tijden voor de zangeres, want, ijs en pandemie dienende, wordt volgende maand de vinylversie van haar dit jaar verschenen EP ‘Van Mij’ gepresenteerd in Neushoorn en met haar optreden in Lewinski in Sneek was het eerste optreden in een toer samen met Yvi en Tolls naar verschillende podia die nogal is gedecimeerd helaas door de lockdown. De grootste verandering was dat de vrouw die zo vaak alleen stond met haar gitaar, loop en haar prachtige kwetsbare liedjes, nu met een band op het podium verscheen. Esker van der Werken speelde onder andere bas en versterker. Daan van Beijeren verzorgde de toetsen en Alusein Rosier was visueel wat verstopt in Sneek achter de piano, maar raakte wel degelijk met overgave de drums op prima wijze. Een hele verandering in de Esther de Jong experience. Wat zou er overblijven van die prachtige kwetsbaarheid, dat kleine en verstilde waarin De Jong zo leek op te bloeien, haar fantastische, soms absurdistische of heel gevoelige gelaagde teksten? Het antwoord kwam al snel. De opening ‘Dwalen’, sowieso al een kanshebber in de verkiezing mooiste lied ooit door Esther de Jong geschreven, was een triomf. De begeleiding van haar band was in dit nummer fenomenaal. Was in de soundcheck al met aandacht gekeken naar de balans tussen zang en sound, dat facet pakte in dit nummer uitermate goed uit. Op momenten dat het harder kon, was het enthousiast, maar zodra de zang inviel temperde de band, zodat de tekst en de lading in de zang goed te beluisteren viel. Dat is belangrijk in dit nummer, waar de hoofdpersoon eerst een slachtofferrol speelt, maar in de loop van het nummer juist aan de andere kant terecht komt. Dit wordt uitermate goed onderstreept in de manier van zingen, waarbij De Jong langzaam haar stem staalt. Een meer dan veelbelovend begin, waarbij in de loop van het concert ook best nog wel eens de balans werd verstoort, zoals in het tweede nummer ‘Onder Water’, waarin de tekst veel moeilijker te volgen was. Dat was jammer, want dit is een uitermate intrigerende song over hoe je verstikt wordt, maar tegelijkertijd verlangt naar openheid. Een typische De Jong song met mooie tegenstellingen. Erg gevoelig was ‘Van Mij’ met een mooie ontwikkeling in het nummer. Fraai daar tegenaan ‘Verspilde Tijd’ wat juist weer veel robuuster was, waardoor er een fraaie kadering ontstond en ieder nummer lekker op eigen benen kon staan. Uitgepraat ben je eigenlijk nooit over het werk van Esther de Jong dat al zoveel lagen had en nu daar ook een mooie muzikale laag bijkreeg. Er valt nog best wat beter af te stemmen in de soms wat te enthousiaste galm en in de balans, maar het is nog steeds echt Esther de Jong. ‘Uitgepraat’ was ook het laatste nummer over de status quo die je soms hebt in een relatie en ook nu prachtig gebracht op hoogtepuntwaardige wijze met Esker van der Werken die geknield aan de voeten van de bandleidster subtiel de versterkers manipuleerde, Daan van Beijeren met fraai toetsenwerk en Alusein Rosier die al zo hard had gewerkt dat hij dit nummer vrij mocht. Missen we de ‘oude’ Esther, ja best wel, maar de nieuwe Esther wordt even prachtig.
Esther de Jong begint en eindigt met hoogtepunt
