Loading...
Recensies 2015

Carrie Nation & The Speakeasy bouwt fantastisch feest

STEENDAM – Wat moet je van Carrie Nation & The Speakeasy zeggen. Een Amerikaanse versie van een dweilorkest, maar dan 1000 keer beter? Nee, daar doe je het gezelschap onrecht mee. Carrie Nation & The Speakeasy is een prachtige band met een hoofdrol voor de blazerssectie die met feestelijke klanken Podium Peter en Leni op zijn kop zette. Een zestal geweldige muzikanten rondom zanger Jarrod Starling. Een zanger met een heel eigen ruig stemgeluid, waarmee hij op de juiste momenten toch ook weer erg gevoelig uit de hoek weet te komen. Wat direct opviel was de mooie setopbouw. Een gevoelig nummer werd gevolgd door een nummer waarbij weer alle stoppen uit de kast gingen en de gitaar snaren van Starling je om de oren vlogen. Hij bleef met vier gebroken snaren nog ver verwijderd van zijn eigen record van negen snaarbreuken binnen 45 minuten. Intensiteit was troef. Prachtige songs als het hoogtepunt voor de pauze ‘Anonimity’, ‘Raggerty Raggerty’ en ‘Thinkin’ bout Lyin’ passeerden de revue. In de liedjes was het de ene keer de blazerssectie met Tyler Grubb op trombone en Rev Aaron Morris op trompet die het voortouw nam muzikaal de andere keer duelleerde Jarrod Starling op gitaar met Garret Bridgeman op de banjo, altijd en vaak in zeer hoog tempo in de rug gedekt door Zach Starling op percussie en Mark Lanry op contrabas. Muzikaal zat het prima in elkaar. De zang was af en toe wat schreeuwerig maar Carrie Nation & The Speakeasy maakt ook geen muziek voor te tere zang. De band brengt een stevige combinatie van eigen nummers en bewerkingen van vaak ouder materiaal. Vakbondsliedjes, een murderballad als ‘Black Jack Country Chain’ en traditionals zoals het van Ry Cooder en Pete Seeger bekende ‘The Farmer is the Men who Feeds us All’ afgewisseld met sterk eigen werk als ‘Promised Land’ en ‘Way to Kansas’. Een mooie feestelijke mix van bluegrass, folk, country en dixieland, Plots was het afgelopen. Ondanks het lange applaus geen toegift. De lange tour en het overlijden van vriend Owen Mays een dag eerder had de stem van Starling bijna gesloopt. Een wat onbevredigend einde van een heerlijk concert.