Het is alweer haar achtste album en nog steeds weet Annie Keating je te raken met haar interpretatie van het leven verwerkt in ragfijne songs met een harde rand en haar omfloerste stem. Ze is met veel collega songwriters vergeleken, maar Annie Keating mag na zo’n compleet aanbod en groei in elk album toch wel voornamelijk zichzelf zijn en haar eigen plekje hebben veroverd aan het songwriter firmament. Vorige albums als ‘Trick Star’ en ‘Make Believing’ verdienden al jubelende recensies en misschien nog niet zo’n grote naam bij het publiek, is dit toch zeker een artiest die wat te vertellen heeft, wat te bieden heeft met haar gevarieerde liedjes en beschrijvingen van het leven. Een lekkere plaat van een zangeres die met veel sfeer afgewisseld met enige urgentie haar verhalen weet te brengen. Voor dit album heeft ze ervaren muzikanten aangezocht. Teddy Kumpel speelt vele gitaren, de mandoline, bas en banjo en is vooral bekend van zijn werk met Joe Jackson, maar speelde ook met Rickie Lee Jones, Feist en Nine Inch Nails, Steve Williams neemt drums en percussie voor zijn rekening, net als hij deed voor Sade en David Byrne. Todd Caldwell verantwoordelijk voor de klanken op orgel piano, melodica en accordiafoon toert onder meer met Crosby, Stills and Nash, Daarnaast zijn er een aantal gastmuzikanten waaronder bassist Richard Hammond van Lizz Wright, Joan Osborne, Patti Austin, Nena en Erasure. Meer dan gelouterd dus en dat is te horen op ‘Bristol County Tides’. Het album is in principe een soort weerslag van de tijd die Keating in de eerste maanden van de huidige pandemie doorbracht op een afgelegen farm met haar familie. In die periode was er blijdschap, verdriet, werden banden steviger, maar werd er ook ruzie gemaakt en sloeg verveling toe. Het is een intiem inkijkje in 15 liedjes van de familieroerselen. Het begint stevig country rockend in ‘Third Street’ symptomatisch voor de reis van Brooklyn, waar Keating woont, naar Bristol County aan de kust van Massachusetts. Iets rustiger, maar met toch nog een stevige gitaar eronder is het prachtige ‘Kindred Spirit’, direct één van mooiste nummers van het album. Het is ook één van de songs waaruit de kwaliteit van de begeleiding blijkt. Het eerste deel van het album is net wat robuuster en net iets opgetogener, hoewel ook daar met liedjes als ‘Marigold’ wel nummers met een snik zitten. Mooi zijn songs als ‘Nobody Knows’ en het bluesy ‘Bleu Moon Tide’. Zo in het midden zit er een knik alsof het op één zitten daar begint te knellen en dat blijkt uit liedjes als het ingetogen ‘Kindness’ en de honky tonk ‘Hank’s Saloon’ waar het wachten is tot de drank, zo rond het middag uur, wordt geschonken. Ook hier pareltjes als het net wat meer muzikale aangeklede ‘Doris’ en het rustige ‘Bittersweet’ met mooie kwetsbare zang. Het is een heel indringend album en persoonlijk verslag geworden deze ‘Bristol County Tides’ over een periode in onze geschiedenis waar we allemaal nog lang aan zullen terugdenken.
Annie Keating – Bristol County Tides
