Voor de Nederlandse luisteraar zal het nieuwe album van Anna Andreu ‘Els Mals Costums’ het vooral moeten hebben van de prachtige sfeer die het oproept. De voertaal op het album is Catalaans, een heerlijke taal om in te zingen, maar niet de taal die het gros van de Nederlanders zal beheersen. Gelukkig is dit een album wat voortreffelijk klinkt en weet de zangeres toch prima haar emotie over te brengen. Op het album beschouwt Anna Andreu geworteld zijn, consolidatie en consistentie. Over de positie in het leven waar je nu staat en de emoties die je daarbij voelt. Juist om deze emoties zo dicht mogelijk bij huis te houden, zo eigen mogelijk te maken kiest Andreu voor het Catalaans als voertaal. Anna Andreu pakt met dit nieuwe album, haar eerste onder eigen naam, na een periode van bezinning en het uitwerken van ideeën haar muzikale draad weer op. Eerder maakte ze deel uit van het Indie Folk gezelschap Cálido Home waarmee ze in het Engels zong en albums uitbracht als ‘Tones and Shapes’ uit 2016 en het oudere ‘Vulpes Vulpes’ en waarin ze samenwerkte met Eduard Pagès in prachtige gitaarliedjes met dubbele zang. Ze slaat nu haar eigen vleugels volop uit en doet dat eigenlijk weer in duo vorm. Als partner werkt ze nu met violiste Marina Arrufat Grau die na haar klassieke opleiding bij namen als Yuri Volguin, Vera Martínez Mehner en Maighread McCrann furore maakte bij diverse orkesten binnen en buiten Spanje en ook aan het Bambú Ensemble was verbonden. Arrufat maakt hiermee een boeiende uitstap en draagt met haar warme spel een magisch tintje bij aan de zang en gitaar van Anna Andreu. In acht betrekkelijk korte folk liedjes weet Andreu een hele wereld te scheppen. Het begint prachtig ingetogen met ‘El Que No Som’. Voorzichtig tokkelend zingt Andreu, die beschikt over een prachtige en expressieve stem, dit lied, waarin zeer subtiel accenten worden gezet. Iets grootser is dan het titelnummer, maar nog steeds heerlijk bedaard en subtiel en ook het prachtige ‘El Desfici’ hoort in deze categorie. Het tempo komt erin met het erg fijne ‘El Calvari’, een prachtige song die weet te raken. Het Catalaans, zo weten we ook van bijvoorbeeld een sterke band als Estúpida Erikah, is een taal die zich leent voor gevoelige zang. Dat bewijst Anna Andreu ook in een nummer als het bewogen en verhalende ‘La Veu Mes Clara’ . Steviger staat dan weer ‘El Part’, wat ook erg mooi is. Het hele album overtuigt en je moet je door de zangtaal absoluut niet laten weerhouden om te genieten van dit album. Het is heerlijke rustige ingetogen en nu en dan wat uitbundigere Catalaanse pracht en kracht. Dat onderstreept Anna Andreu met het mooie ‘Crit Al Cel’ om dan weer met wat kracht af te sluiten in ‘Torrent Sanguini’. Muziek spreekt elke taal en schenkt je elke emotie.
Anna Andreu – Els Mals Costums
