Loading...
Recensies 2016

Amanda Pearcy leeft haar liedjes

BORGER/GRONINGEN – Twee avonden achtereen Amanda Pearcy is geen straf. In VanSlag in Borger stond de Texaanse als voorprogramma voor Hollis Brown. Een dag later was Pearcy samen met haar Nederlandse gitarist Ruben Klavers de grootste naam op de poster in De Spieghel in Groningen. Amanda Pearcy heeft een bewogen leven tot nu gehad en dat hoor je terug in haar liedjes. Ze heeft daarnaast een vleugje Joplin in haar prachtige stem, waardoor haar optredens steeds confronterend, intiem, maar ook prachtig zijn. In Groningen opende ze met ‘Ribbons and Bows’ een erg intiem nummer dat direct de avond karakteriseerde. Dat liet ze direct volgen door ‘Ode to Billie Joe’. Het ene na het andere nummer kwam voor de pauze van het podium. Iedereen die met zaken als verlies, dood, geliefde in de ellende en afwijzing te maken hebben gehad kan zich identificeren met Pearcy. Helemaal omdat de liedjes van de Texaanse recht uit haar hart komen. In haar stem heeft ze hinten van Janis Joplin, maar heeft toch een geheel eigen prachtig stemgeluid. Een aantal van haar liedjes gaf Pearcy extra betekenis met het verhaal er achter, bijvoorbeeld ‘Pawn Shop Gun’ over haar dagen in Lower Alabama of ‘Pallet on the Floor’ als ze terug naar huis gaat na het overlijden van haar broer. In de verhalen is ze soms nog iets te chaotisch en wil ze wel teveel vertellen. Met gitarist Ruben Klavers heeft Pearcy een gulden greep gedaan. De Nederlandse gitarist heeft veel in het Zuiden van de Verenigde Staten gereisd en zo de nodige ‘street credibility’ opgedaan om Pearcy met haar Texaanse stijl goed te kunnen begeleiden. Klavers bleek uitmuntend en ving ook Pearcy in haar spel op de gitaar op en vulde haar aan. Aan het begin van de tweede set mocht Klavers, met overtuiging, ook zijn klasse laten zie in één van zijn nummers. Er kwam nog een mooie Bruce Springsteen cover langs met ‘Tougher than the Rest’, het fraaie ‘Better on My Own’ klonk waarna Pearcy een aantal prachtige liedjes had bewaard tot het einde met ‘Birds on a Wire’, het absolute hoogtepunt ‘Comfort for the Soul of a Man’ en tot slot een prachtig nieuw nummer met ‘Used to Be’ waarna het in kijkje in het leven van Amanda Pearcy werd afgesloten. Tragisch, droevig, maar ook hoopvol en oh zo mooi.