Loading...
Recensies 2016

Who are you Lutra Lutra?? is een terechte vraag

HAREN – Wishfulmusic was er wederom in geslaagd om een heel bijzondere locatie te vinden voor een bijzonder concert. In de snijkamer van de Biotoop in Haren, de plaats waar ooit door studenten nijlpaarden, neushoorns en andere exotische dieren na hun dood werden ontleed stond nu de band Who are You Lutra Lutra?? Een band met een vraagteken in de naam en dat was wel terecht. Gedurende het concert ging het van een man met gitaar die breekbare folkliedjes zong, via een duo en een trio, naar een viermansband die haast apocalyptische rock liet horen. Een vraag dus die niet eenvoudig te beantwoorden is en misschien ook helemaal niet beantwoord hoeft te worden. Het was een veelzijdig internationaal muziekgezelschap uit Frankrijk en Duitsland dat in tal van samenstelingen en met veel verschillende instrumenten veel mooie nummers ten berde bracht. Centraal en spil van het gezelschap is Julien Thomas. Alleen en als eerste betrad hij de plek waar ooit de scalpel werd gehanteerd en speelde ‘Sketches on Paper’ en ‘I Love The Night’ een lied op basis van een tekst van George Pope Morris. Heel mooie kleine breekbare liedjes met de zoekende stem van Julien Thomas en zijn gitaarspel. Zijn Engels is met een sterk accent, soms werkte dat prima en charmant, soms irriteerde dat wat. Julien Thomas gaf elk lied lading mee in zijn introducties. Daarna betrad Fabien Thomas het toneel en toonde in de Koala song op zijn ukelele een prima zanger en snarenman te zijn. Verrassend was de cover ‘Be My Baby’ van The Ronettes. Welke nog voor de pauze werden gevolgd door mooie nummers als Just Like Summer’, ook een verrassende cover van het Herman Dune nummer en ‘White on White’ een mooi gevoelig nummer met veel inbreng van het publiek als achtergrond zangers en een het koor dirigerende Fabian Thomas. Na de pauze ging het verder als complete band. Het leverde al snel met ‘Brest’ en ‘Stop Saying His Name’ de hoogtepunten van de avond op. Nummers die rustig werden ingezet en opgebouwd werden naar een apocalyptisch einde, waar de instrumenten het overnamen van de zang. Een stijlmiddel dat eigenlijk in elk nummer werd toegepast. Dat had in het sterke ‘Queenland Rain’ een mooie werking. Het lied is geschreven in een Australische orkaan die werd beleefd met enige geestverruimende middelen. Dat was muzikaal hoorbaar. Na het nieuwe nummer ‘Changes’ werd in het afsluitende nummer ‘Grain of Sand’ wederom een beroep gedaan op het publiek om nu mee te spelen met bellen. Een bijzonder concert op een bijzondere lokatie en wie Lutra Lutra nu is? Ach wat kan dat schelen.