Gewoon een lekker blues album. Een album waarop de liefde voor de blues tot uiting komt zonder dat de band zich daarvoor in bochten wringt. Ongekunsteld. Tuff Luck heeft met ‘The Other Side of the Blues’ een album geproduceerd waarop de origine hoorbaar is. Vrienden die en voor liefde voor de blues delen. Geen rockige blues, maar terug naar de basis zonder fratsen. Mooie liedjes die niet inovatief zijn, maar gewoon lekker in het gehoor. Rogier Trampe, Kees Bode, Peter Hartmann en Douwe-jan Pol zagen op een muzikaal avondje pardoes Tuff Luck ontstaan. Met het huidige album, met 7 nummers te groot om EP te noemen en te klein als om als album te gelden, is die muzikale liefde voor de oorspronkelijke blues ook vastgelegd. “Tell me Mama’ is de fraaie opening van dit debuutalbum. Een mooie gezongen en swingend nummer. Er mag gedanst worden, terwijl Mama uitlegt wie door de achterdeur verdwijnt als de zanger binnenkomt. Bode weet het op zijn toetsen kleur te geven. En dat is de draad van het album. Mooie nummers als I was Fooled’, ‘Kidman Blues’en ‘Stop Breaking Down’, prima gemusiceerd en met zijn licht heze stem zingt Rogier Trampe de blues. Niet baanbrekend, maar gewoon lekker, zoals de blues hoort te zijn.
Tuff Luck – The Other Side of the Blues
